Ο κυρίαρχος του βυθού – The Meg (2018)

Σύνοψη

Ένα βαθυσκάφος, που εξερευνά τα απόρθητα ύδατα των ωκεανών, δέχεται επίθεση από ένα τεράστιο πλάσμα που θεωρούνταν εξαφανισμένο. Καταλήγει ακινητοποιημένο στο βάθος του Ειρηνικού με όλο το πλήρωμά παγιδευμένο. Ο χρόνος τελειώνει και ο δύτης διάσωσης Τζόνας Τέιλορ (Τζέισον Στέιθαμ) προσλαμβάνεται για να σώσει το πλήρωμα και τον ίδιο τον ωκεανό από την απειλή: έναν προϊστορικό καρχαρία μήκους 23 μέτρων, τον Μεγαλόδοντα. Αυτό που δεν περνά από το μυαλό κανενός είναι ότι, πολλά χρόνια πριν, ο Τέιλορ είχε ξανασυναντήσει το ίδιο τρομακτικό πλάσμα. Τώρα πρέπει νΑ αντιμετωπίσει τους φόβους του και να έρθει ξανά αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο κυνηγό όλων των εποχών.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο Jason Statham επέστρεψε με κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Μια ταινία δράσης με έναν γιγάντιο καρχαρία, τον λεγόμενο «Μεγαλόδοντα» ο οποίος έχει εξαφανιστεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Ο John Turtletaub, σκηνοθέτης των National Treasure, The Sorcerer’s Apprentice και Last Vegas υπόσχεται μια ταινία γυρισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της μέσα στο νερό, που θα σε καθηλώσει και αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Το The Meg είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα φαντασίας του Steve Alten και είναι αυτό που φαίνεται, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Απ’τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις πως η δράση σε συνδυασμό με την επιβίωση είναι ο βασικός άξονας της ταινίας. Το θετικό είναι πως δεν παραμένει απλά μια κλειστοφοβική ταινία που κινείται γύρω από μια μόνο σκηνή επιβίωσης. Αντιθέτως αλλάζει σκηνικά και τοποθεσίες, για να χορτάσει το μάτι χωρίς αυτές να βρίσκονται καν στην Αμερική, ξεφεύγοντας από τα πιο κλισέ σενάρια.

Τα οπτικά εφέ (βασικό «συστατικό» για ταινία του είδους) είναι στο σύνολό τους πάρα πολύ καλά και προσδίδουν στη γενική εικόνα της ταινίας, η οποία μπορεί να μην είναι άρτια αλλά έχει πολύ όμορφα χρώματα λόγω του βυθού της θάλασσας και μικρών δόσεων φαντασίας, όπως και μερικών άκρως ατμοσφαιρικών και γραφικών σκηνών με τον γιγάντιο καρχαρία. Υπερβολές μεγάλες δεν υπάρχουν, πέραν του ίδιου του Meg, ή αλλιώς Μεγαλόδοντα, που ξέρεις απ’την αρχή ότι είναι μεγαλύτερος απ’τα συνηθισμένα και αν δεν ήταν ένας γιγάντιος καρχαρίας δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης της συγκεκριμένης ταινίας, μιας και βγήκαν αρκετά «Jaws» στο παρελθόν.

Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Statham ευτυχώς δεν είναι o «super bad-ass» διασώστης που θα παίξει μπουνιές με ένα τεράστιο προϊστορικό κήτος του βυθού και θα σώσει τους πάντες, αλλά ένας άκρως έμπειρος διασώστης που πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις και όπως αναφέρεται και μέσα στην ταινία, δεν τους σώζει πάντα όλους, αφήνοντας πάντα κάποιον πίσω. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες λειτουργούν ως τελείως συμπληρωματικοί, ενώ θα μπορούσαν να είναι πιο «λειτουργικοί». Όπως ο Cliff Curtis (Training Day, Sunshine, Fear The Walking Dead) ο οποίος είναι πολύ περιορισμένος και δεν έχει καθόλου περιθώρια να δείξει τις υποκριτικές του ικανότητες. Απ’την άλλη η Bingbing Li, γνωστή από τα Forbidden Kingdom, Resident Evil: Retribution και Transformers: Age Of Extinction, υποβοηθούμενη από έναν πιο καλογραμμένο χαρακτήρα σε σχέση με τους υπόλοιπους, δείχνει να ξεχωρίζει περισσότερο.

Το «The Meg» αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη μιας και είχαμε καιρό να δούμε κάτι παρόμοιο στη μεγάλη οθόνη. Υπερβάλει μέχρι εκεί που πρέπει και διασκεδάζει όσο περισσότερο μπορεί.
Φυσικά και δεν μιλάμε για ταινία που θα αφήσει εποχή, όπως «Τα Σαγόνια Του Καρχαρία» αλλά για μια ευχάριστη και διασκεδαστική ταινία καλοκαιριού.

Βαθμολογία: 3/5

Ηλίας Μιχαηλάκης