Godzilla vs. Kong (2021)

Σύνοψη

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Από τη νέα ταινία Godzilla του Gareth Edwards που έκανε πρεμιέρα το 2014 και σηματοδότησε την έναρξη ενός κοινού σύμπαντος τιτάνων και μετά από άλλες δύο ταινίες (μια επιπλέον ταινία Godzilla και μια ταινία Kong), όλοι περίμεναν την αναμέτρηση των δύο πιο εμβληματικών τιτάνων στη μεγάλη οθόνη.
Ο πήχης είχε ανέβει πάρα πολύ ψηλά καθώς η Warner Bros «έχτιζε» αυτό το σύμπαν τα τελευταία επτά χρόνια με πολύ μεράκι και όλες οι παραγωγές ήταν προσεγμένες και αρκετά ώριμες, με την κάθε μία να έχει τον δικό της ξεχωριστό χαρακτήρα.

Εν μέσω πανδημίας λοιπόν και σε μια εποχή όπου όλα τα blockbusters έχουν παγώσει, κάνει πρεμιέρα το Godzilla vs. Kong. Το hype είναι τεράστιο και ήδη έχει κάνει το μεγαλύτερο άνοιγμα ταινίας παγκοσμίως τον τελευταίο χρόνο. Είναι όμως αντάξιο των προσδοκιών και ισάξιο ή και ανώτερο (όπως εύλογα θα περίμενε κανείς) των προηγούμενων ταινιών που «έχτισαν» αυτό το σύμπαν? Για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, η αλήθεια είναι πως όχι. Να με συγχωρέσετε, είμαι μεγάλος φάν του Kong και του Godzilla από μικρό παιδί και από τη στιγμή που άκουσα ότι θα έρθει η ώρα που θα τους δω μαζί στο ίδιο κάδρο, ενθουσιάστηκα. Το θέμα όμως είναι ότι βλέποντας την ταινία, από τα πρώτα λεπτά ήταν αισθητή η απουσία της ατμόσφαιρας αλλά και του εξαιρετικού cast ηθοποιών που έχει περάσει από τις προηγούμενες. Ηθοποιοί όπως ο Ken Watanabe, o Tom Hiddleston, ο Bryan Cranston, o John Goodman, η Vera Farmiga, ακόμη και ο Samuel Jackson (ναι ο Samuel Jackson!) δεν μπόρεσαν να αντικατασταθούν με κάποιον τουλάχιστον ισάξιο σε αυτή την ταινία. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε μέτριους ηθοποιούς χωρίς κανένα σημαντικό ρόλο και επιπλέον παρουσιάζονται με κάκιστο τρόπο. Ο Kyle Chandler έχει απλά ένα cameo, ο Alexander Skarsgård είναι ένας αφανής πρωταγωνιστής, ενώ οι Bryan Tyree Henry και Shun Oguri (ως γιός του Serizawa aka Watanabe) έχουν ρόλους καρικατούρα. Μοναδικό θετικό ερμηνευτικό κομμάτι αποτελεί η Rebecca Hall, της οποίας ο χαρακτήρας δείχνει λίγο πιο σημαντικός και ανεπτυγμένος απ’τους υπόλοιπους. Θα μου πείτε… «Δεν μας ενδιαφέρουν οι ηθοποιοί σε μια τέτοια ταινία». Ok, δεκτό.

Αν και οι υπόλοιπες ταινίες είχαν σε μεγάλο ποσοστό βασιστεί σε ένα πολύ δυνατό cast, ας πούμε ότι το προσπερνάμε αυτό. Ας πάμε τότε στο οπτικό κομμάτι και στους 2 τίτανες που όλοι μας περιμένουμε να δούμε. Αρχικά θέλω να αναφέρω ότι οι δύο τίτανες δεν έχουν ισάξιο ρόλο, ρίχνοντας περισσότερο βάρος στον Kong, τον οποίο και αναπτύσουν πιο πολύ. Είναι πλέον ενήλικας, έχει εξελιχθεί, έχει μάθει νοηματική γλώσσα, επικοινωνεί με ένα μικρό ορφανό κοριτσάκι με το οποίο έχει έναν ιδιαίτερο και πολύ δυνατό δεσμό. Όλα αυτά όμως παρουσιάζονται τόσο επιπόλαια, τόσο σύντομα, χωρίς να έχουν αναπτυχθεί καθόλου οι 2 τους στο νέο προσαρμοσμένο σενάριο που βλέπουμε, σα να έχουμε δει ταινία Kong 2 και δεν το ξέρουμε.Ο τρόπος που παρουσιάζονται και οι δύο είναι τουλάχιστον ρηχός και χαζός. Ο Godzilla απ’την άλλη, μετατρέπεται ξαφνικά σε άμεσο εχθρό των ανθρώπων (και ο τρόπος που δικαιολογείται αυτό μετέπειτα στην ταινία, είναι τουλάχιστον γελοίος) και δεν είναι πλέον εκείνος που θα έφερνε την ισορροπία στη φύση. Ας πούμε ότι προσπερνάμε κι αυτά μαζί με το γεγονός ότι το σενάριο είναι ακαταλαβίστικο και γεμάτο τρύπες, παρουσιάζοντας την κοίλη Γη (ένα μέρος στο εσωτερικό της Γης όπου ο ήλιος λάμπει… ναι ο ήλιος!!!) με έναν πολύ παιδικό τρόπο σα να βλέπεις το πρόσφατο remake του Jumanji.

Η ταινία πάσχει και από ατμόσφαιρα, κάτι που όπως είπαμε το είχαν όλες οι προηγούμενες ταινίες με τον δικό τους ξεχωριστό χαρακτήρα. Η σκοτεινή σκηνή με τους αλεξιπτωτιστές με τον κόκκινο καπνό στο Godzilla του 2014, η σκηνή με το κιτρινοπράσινο φίλτρο και τη μάσκα του Tom Hiddleston στο Kong Skull Island του 2017, η επική ατμόσφαιρική σκηνή με τον τίτανα Rodan και τις φωτιές στο Μεξικό στο Godzilla: King Of The Monsters του 2019, είναι μερικές από τις επιβλητικότερες σκηνές σε εικόνα και ατμόσφαιρα στην ιστορία του σινεμά. Το δε Godzilla vs. Kong, όχι μόνο δεν δημιουργεί τέτοια ατμόσφαιρα, αλλά δεν φτάνει ποτέ σε κλιμάκωση των γεγονότων, με αποτέλεσμα να βλέπουμε 2 μεγάλες μάχες μεταξύ τους, ενώ στο τέλος περιμένεις να δεις την τελική τους μάχη αλλά αντί αυτού, τους βλέπεις να συμφιλιώνονται και να αντιμετωπίζουν έναν μηχανικό ρομπό-Godzilla ανθρώπινης κατασκευής, δηλαδή ό,τι χειρότερο θα μπορούσαν να βάλουν σε ταινία με τίτλο «Godzilla vs. Kong».

Δεν ζητούσα πολλά, ζητούσα απλά μια ταινία τουλάχιστον ισάξια των προηγούμενων, κάτι που από μόνα τους τα δύο ονόματα του τίτλου της ταινίας θα μπορούσαν να το προσφέρουν. Αλλά είναι τόσο κακογραμμένη και τόσο επιτηδευμένη, περιπλέκοντας ένα απλό σενάριο χωρίς κανένα λόγο. Το μόνο που σου μένει είναι η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στα οπτικά εφέ και μια όντως εντυπωσιακή μάχη μεταξύ τους στο Hong Kong, η οποία κατ’εμέ θα έπρεπε να είναι η τελική μάχη της ταινίας. Αν το δεις χωρίς να έχεις δει τις προηγούμενες ταινίες, ίσως να σου φανεί μια διασκεδαστική ταινία με πολύ ωραία οπτικά εφέ. Με βάση όμως αυτό που μας προετοίμασε το «Monsterverse», το Godzilla vs. Kong αποδεικνύεται λειψό και κατώτερο. Αν για αυτό ευθύνεται η Warner Bros (όπως έγινε με το Justice League) και δεν ευθύνεται ο σκηνοθέτης Adam Wingard, τότε ελπίζω κάποια στιγμή να δούμε το «Wingard Cut».

Βαθμολογία: 2/5
Ηλίας Μιχαηλάκης