Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι – Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017)

Σύνοψη

Τι συμβαίνει όταν η συσσωρευμένη οργή έρχεται αντιμέτωπη με ζητήματα ηθικής σε μια μικρή φιλήσυχη κωμόπολη?

Η φιλήσυχη κωμόπολη Έμπινγκ, στο Μιζούρι, αναταράσσεται όταν η δυναμική Μίλντρεντ Χέιζ αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να έρθει αντιμέτωπη με την αστυνομία, για να βρει το δολοφόνο της κόρης της. Μια ταινία που ξεχώρισε ήδη και είναι υποψήφια για 6 Χρυσές Σφαίρες, στις κατηγορίες: Καλύτερη Ταινία – Δράμα, Καλύτερη Ηθοποιός σε Δράμα (Φράνσις Μακντόρμαντ), Β’ Ανδρικός Ρόλος (Σαμ Ρόκγουελ), Καλύτερη Σκηνοθεσία (Μάρτιν Μακ Ντόνα), Καλύτερο Σενάριο αλλά και Καλύτερη Μουσική.

Η βραβευμένη με Όσκαρ, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ πρωταγωνιστεί στο ανατρεπτικό δράμα, με αρκετές δόσεις χιούμορ, «Οι Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», που αναμένεται να συγκλονίσει το κοινό.

O βραβευμένος με Όσκαρ, Μάρτιν ΜακΝτόνα (Αποστολή στη Μπριζ), επιστρέφει με το σκοτεινό χιούμορ που αγαπήσαμε, υπογράφοντας το σενάριο και τη σκηνοθεσία, σε μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, το «Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι». Είναι η πρώτη φορά που ο ΜακΝτόνα γράφει έναν γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία του, αλλά στο πρόσωπο της Μίλντρεντ φαίνεται να βρήκε τον πιο ανελέητο χαρακτήρα του, μέχρι σήμερα.

Αρκετούς μήνες μετά τη δολοφονίας της κόρης της και ενώ η υπόθεση δεν έχει εξιχνιαστεί, η Μίλντρεντ Χέιζ (Φράνσις ΜακΝτόρμαντ) αποφασίζει να κάνει μία τολμηρή και πρωτότυπη κίνηση για να πιέσει τις τοπικές αρχές να συνεχίσουν την έρευνα για τον εντοπισμό του δολοφόνου. Νοικιάζει τρεις πινακίδες στην είσοδο της κωμόπολης Έμπινγκ, όπου κατοικεί, τοποθετώντας τους αφίσες με αμφιλεγόμενα μηνύματα, τα οποία απευθύνονται στον σεβάσμιο αρχηγό της αστυνομίας στην περιοχή, τον Ουίλιαμ Ουίλοουμπι (υποψήφιος για Όσκαρ, Γούντι Χάρελσον). Όταν ο δεύτερος στην ιεραρχία, Αξιωματικός Ντίξον (Σαμ Ρόκγουελ), ένας ανώριμος «μαμάκιας» με ροπή προς τη βία, εμπλέκεται στην υπόθεση, η μάχη μεταξύ της Μίλντρεντ και του νόμου στο Έμπινγκ επιδεινώνεται, οδηγώντας τις καταστάσεις στα άκρα.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

2 Βραβεία Όσκαρ (2018):

• Α’ Γυναικείου Ρόλου (Frances McDormand)
• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Sam Rockwell)

5 υποψηφιότητες για Όσκαρ (2018):

• Καλύτερης Ταινίας (Graham Broadbent, Peter Czernin, Martin McDonagh)
• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Woody Harrelson)
• Μουσικής (Carter Burwell)
• Σεναρίου (Martin McDonagh)
• Μοντάζ (Jon Gregory)

4 Χρυσές Σφαίρες:

• Καλύτερης Ταινίας
• Σεναρίου (Martin McDonagh)
• Α’ Γυναικείου Ρόλου (Frances McDormand)
• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Sam Rockwell)

2 υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες:

• Σκηνοθεσίας (Martin McDonagh)
• Μουσικής (Carter Burwell)

5 Βραβεία BAFTA:

• Καλύτερης Ταινίας
• Α’ Γυναικείου Ρόλου (Frances McDormand)
• Σεναρίου (Martin McDonagh)
• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Sam Rockwell)
• Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας

4 υποψηφιότητες για Βραβεία BAFTA:

• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Woody Harrelson)
• Φωτογραφίας (Ben Davis)
• Μοντάζ (Jon Gregory)
• Σκηνοθεσίας (Martin McDonagh)

Επίσης, η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

O Martin McDonaugh μετά την σκηνοθετική του δουλειά «Seven Psychopaths», συνεργάζεται ξανά με τον Woody Harrelson σε ένα δράμα που εστιάζει στην εμμονή μιας μάνας στο να βρεθεί ο ένοχος για τον βιασμό και τη δολοφονία της κόρης της. Το «Three Billboards Outside Ebbing, Missouri,» Όντας ένα «outsider», μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να αποσπάσει αρκετά βραβεία παγκοσμίως.

Σαφώς και είναι εμφανές ότι η ταινία είναι από αυτές που «χαϊδεύουν τα αυτιά» των κριτών, αλλά έχει ένα καλό που δεν έχουν οι περισσότερες… σε ξαφνιάζει με εντάσεις και κλιμακώσεις εκεί που δεν το περιμένεις, κρατώντας έτσι το ενδιαφέρον του θεατή σχεδόν μέχρι το τέλος (και λέω «σχεδόν μέχρι το τέλος» γιατί θα φτάσουμε κι εκεί αργότερα). Αν και σεναριακά αποτελεί μια κλασική ταινία εκδίκησης μετά από φόνο, αν είσαι σε καλό «mood», δεν θα σε κουράσει. 1^ον γιατί ο Martin McDonaugh κάνει αρκετά καλή δουλειά πίσω απ’την κάμερα και ειδικά στις σκηνές όπου γίνεται κάποιο ερμηνευτικό ξέσπασμα, ακολουθώντας πολύ ενεργά και με κοντινά πλάνα την ένταση και 2^ον γιατί οι σκηνές αυτές καθεαυτές έχουν αγωνία και σε σημεία είναι ανατριχιαστικές.

Το ελάχιστο χιούμορ χρησιμοποιείται ως αντίβαρο του όλου δράματος και βγαίνει αυθόρμητα 2-3 φορές σε όλη την ταινία, με σαφές παράδειγμα την πρωταγωνίστρια Frances McDormand η οποία «ξεχνάει» την έκφραση χαμόγελου για σχεδόν 2 ώρες. Το μεγαλύτερο βάρος ερμηνευτικά πέφτει μεν πάνω της, γιατί γύρω απ’τον χαρακτήρα της έχει στηθεί όλο το σενάριο και τα βγάζει πέρα άψογα όντας σκληρή με έναν διακριτικό πόνο πάντα να κρύβεται πίσω από κάθε της μορφασμό, αλλά και οι υπόλοιποι την συμπληρώνουν αξιοπρεπώς, ενσαρκώνοντας ο καθένας τον χαρακτήρα του με το δικό του στύλ, χωρίς βέβαια κάποιον να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Ο Woody Harrelson είναι σεμνός και λιτός, οι Kaleb Landry Jones και Sam Rockwell αρκετά συμβατοί στους ρόλους τους, ενώ η Kerry Condon είναι υπερβολικά γραφική και «πλαστική» χωρίς λόγο και άκρως συμπληρωματικός και ρηχός ο ρόλος του Peter Dinklage, χωρίς να αναδεικνύει ούτε στο ελάχιστο τις ερμηνευτικές του δυνατότητες.

Φτάνοντας προς το τέλος όμως η ταινία απογοητεύει καθώς ο McDormand κάνει ένα μεγάλο λάθος… εκτός του ότι δεν παίρνουμε κάποιες απαντήσεις σε βασικά σεναριακά ερωτηματικά που ο ίδιος δημιούργησε, αφήνει το τέλος στο έλεος του θεού, δηλαδή κλείνει την ταινία «ερασιτεχνικά», όπως ακριβώς κλείνει ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς. Αυτό κατ’εμέ είναι ανεπίτρεπτο όταν βλέπεις μια αρκετά καλή δουλειά στους περισσότερους τομείς μιας ταινίας και χάνει πολύ στην εκτίμηση του θεατή.

Ανάμεικτα τα συναισθήματα για μια δραματική ταινία που όπως είπαμε «χαϊδεύει τα αυτιά» των κριτών και ενώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της κινείται μεν πάνω απ’το «μέτριο», ποτέ όμως δεν αγγίζει και το «άψογο». Δεν μπορώ όμως σε καμία περίπτωση να βαθμολογήσω μια ταινία πάνω από μέτρια όταν δεν έχει τέλος και σε αφήνει στα «κρύα του λουτρού».

Βαθμολογία: 2.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης