Κωδικό όνομα U.N.C.L.E. – The Man from U.N.C.L.E. (2015)

Σύνοψη

Στις αρχές του 1960, στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, ο πράκτορας της ΣΙΑ, Σόλο, και ο πράκτορας της KGB, Κουριάκιν, αναγκάζονται να βάλουν στην άκρη την μακροχρόνια κόντρα τους και αναλαμβάνουν από κοινού μια αποστολή: να σταματήσουν τη διεθνή εγκληματική οργάνωση που έχει ως στόχο την αποσταθεροποίηση της εύθραυστης παγκόσμιας ισορροπίας, με τη χρήση πυρηνικών όπλων και πρωτοποριακής τεχνολογίας. Ο μόνος που μπορεί να αποτρέψει την επικείμενη παγκόσμια καταστροφή είναι ένας γερμανός επιστήμονας, του οποίου τα ίχνη αγνοούνται. Προκειμένου να τον βρουν και να αποτρέψουν τον πυρηνικό όλεθρο, οι δύο πράκτορες, με μοναδικό σύμμαχο την κόρη του, ξεκινούν έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο Guy Ritchie (γνωστός για το Snatch, το RocknRolla και τα Sherlock Holmes) είναι ένας πολύ ταλαντούχος και παράλληλα εκκεντρικός σκηνοθέτης, ο οποίος μπορεί να πάρει ένα έξυπνο σενάριο και να στο παρουσιάσει ως πανέξυπνο. Πάντα έχει το δικό του χαρακτηριστικό στυλ όταν σκηνοθετεί μια ταινία αφήνοντας πάντα το προσωπικό του στίγμα.

Το ίδιο συμβαίνει και στη νέα του ταινία βασισμένη μάλιστα στην ομώνυμη σειρά «The Man From U.N.C.L.E.». Ως συνήθως εκτός από σκηνοθεσία υπογράφει και το σενάριο. Στις αρχές της δεκαετίας του 60′ και σε ένα σχεδόν φουτουριστικό-cult τοπίο (χωρίς φλύαρες υπερβολές για τον εντυπωσιασμό του ματιού) ο Guy Ritchie δίνει την δική του πινελιά με τα ευρηματικά του πλάνα, εστιάζοντας στην κόντρα των δύο αντίπαλων πρακτόρων από διαφορετικές χώρες που αναγκάζονται να δουλέψουν μαζί για να ξεσκεπάσουν μια εγκληματική οργάνωση που κατασκευάζει πυρηνικά όπλα. Όχι και τόσο πρωτότυπο σενάριο αλλά είπαμε… μετράει πολύ ο τρόπος που το παρουσιάζεις στον θεατή.

Το δίδυμο Henry Cavill / Armie Hammer δένει άψογα κυρίως λόγω των διαφορετικών σεναριακά χαρακτήρων τους αλλά και των ερμηνειών τους. Ο Solo (Cavill) είναι ο «James Bond» της Αμερικής, ψύχραιμος, ειρωνικός χωρίς να πανικοβάλεται ποτέ. Επίσης προσωπικά πιστεύω πως ο νέος Superman θα μπορούσε και επίσημα να υποδυθεί τον James Bond! Απ’την άλλη ο Illya είναι ένας οξύθυμος ρώσος πράκτορας, ψυχρός και χωρίς συναισθήματα. Οι δυο τους πρέπει να προστατέψουν την Gaby (Alicia Vikander) η οποία βέβαια επισκιάζεται κάπως από την δυνατή παρουσία των δύο πρωταγωνιστών. Αν μου έλεγαν να διαλέξω έναν εκ των δύο βέβαια, θα διάλεγα τον Armie Hammer καθώς εκτός του ότι ο χαρακτήρας του είναι πιο μελετημένος, η ερμηνεία του είναι ακόμη ανώτερη από αυτή του Cavill.

Η δράση έρχεται με δυναμικές και όσο περνάει η ώρα με μεγαλύτερη συχνότητα πάντα με το μάτι του κυρίου Ritchie που ξέρει πως να επενδύσει στην περιπέτεια όποτε χρειάζεται. Όπως πάντα υπάρχουν οι απαραίτητες ανατροπές αλλά και τα συνηθισμένα πλέον μηνύματα της εποχής και δεν εννοώ κάτι άλλο από Ρωσία vs Αμερική vs Ναζί. Ευτυχώς είναι διακριτικά σε σχέση με άλλες ταινίες και η εκκεντρική σκηνοθεσία του Ritchie τα ισοπεδώνει (με την καλή έννοια).

Η ταινία σαφώς και χρειάζεται κάποιο χρόνο για να «χωνέψεις» το μοντάζ και την σκηνοθεσία της (για τον Guy Ritchie μιλάμε άλλωστε). Εφόσον γίνει αυτό όμως και της δώσεις τον απαραίτητο χρόνο που σου ζητά δεν θα σε απογοητεύσει, θα σε εκπλήξει όποτε και όταν θέλει και στο τέλος θα σε κερδίσει. Είναι από αυτές τις ταινίες που ναι μεν δεν είναι εργάρες αλλά δεν έχεις και πολλά κακά λόγια να πεις καθώς σου αφήνουν μια «γλυκιά» επίγευση.

Βαθμολογία: 3/5

Ηλίας Μιχαηλάκης