Σύνοψη

Η Γκρέτα είναι μια νεαρή από τις ΗΠΑ, που πιάνει δουλειά ως νταντά σε ένα απόμακρο βρετανικό χωριό. Με τρόμο ανακαλύπτει ότι το 8χρονο αγόρι της οικογένειας είναι μια αληθινών διαστάσεων κούκλα, που η οικογένεια εκλαμβάνει ως ζωντανό παιδί, σε μια συνεχή προσπάθεια να ξεπεράσουν τον χαμό του αληθινού τους γιου πριν 20 χρόνια. Η Γκρέτα αποδέχεται τη δουλειά ακόμα κι έτσι, αλλά όταν παραβιάζει μια σειρά από αυστηρούς κανόνες, ακολουθούν ανεξήγητα γεγονότα και οι χειρότεροι εφιάλτες της έρχονται στη ζωή, οδηγώντας τη να πιστέψει ότι η κούκλα είναι ολοζώντανη.

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

 

Τα τελευταία χρόνια δεν βγαίνουν και πολλά καλά θρίλερ, καθώς έχουν στερέψει οι ιδέες και υπάρχει έλλειψη ενός εκ των βασικότερων στοιχείων του συγκεκριμένου είδους… η ατμόσφαιρα. Οι μόνες ταινίες τέτοιου είδους που μου έχουν μείνει τελευταία είναι τα Insidious και The Conjuring, που όλως περιέργως και οι δύο είναι του σκηνοθέτη James Wan.

 

 

Ευτυχώς η νέα ταινία του William Brent Bell, γνωστού από τα «Stay Alive» και «The Devil Inside», έχει αρκετή ατμόσφαιρα και σε βάζει πλήρως στο κλίμα που θέλει να δημιουργήσει. Η ταινία είναι κυρίως ένα ψυχολογικό θρίλερ, πολύ κοντά στο πρόσφατο «Annabelle» με κύριο θέμα, τι άλλο, μια πορσελάνινη κούκλα. Με κάποιες πολύ επιβλητικές λήψεις ο William Brent Bell μας βάζει με κάποιες επιβλητικές λήψεις σε ένα σκοτεινό κλίμα, πολύ καλά δουλεμένο οπτικά και ακουστικά με όμορφο χρώμα, καλό μοντάζ και ψυχεδελικό σε σημεία. Εκεί που υστερεί όμως είναι στο σενάριο που λίγο από δω, λίγο από κει όλα τα έχουμε δει, πλην μιας ενδιαφέρουσαν τροπής που παίρνει η ιστορία λίγο πριν το τέλος που όντως δεν την περιμένεις. 

 

H Lauren Cohan (The Walking Dead) είναι άκρως συμπαθητική στον πρωταγωνιστικό της ρόλο, όπως και η μητέρα του «Brahms», που την υποδύεται η Diana Hardcastle. Τους υπόλοιπους θα τους χαρακτήριζα όχι μόνο αδιάφορους ερμηνευτικά, αλλά και κακογραμμένους χαρακτήρες στα όρια του κομπάρσου. Να συμπληρώσω και τον πρώην της πρωταγωνίστριας, ο οποίος εμφανίζεται απ’το πουθενά και μπλέκει τόσο εύκολα στην κατάσταση που επικρατεί, μαζί φυσικά με αρκετές επιφανειακές-μη ανεπτυγμένες σκηνές, λες και το σενάριο είναι γραμμένο από παιδί δημοτικού που τα είδε όλα σε ένα όνειρο.

 

Συνεπώς, τι να την κάνεις την καλή και ατμοσφαιρική εικόνα αν δεν βλέπεις κάτι φρέσκο σε πλοκή για να πεις ότι είδες κάτι καινούριο. Το The Boy πάσχει πολύ σεναριακά και σε γενικές γραμμές αναλώνει κάτι «μπαγιάτικο». Δυστυχώς θα μπει κι αυτό στην «κούτα» των θρίλερ της τελευταίας 10ετίας και θα πιάσει σκόνη για χρόνια.

 

Βαθμολογία: 2/5

Ηλίας Μιχαηλάκης

Φωτογραφίες & Βίντεο

1 βίντεο 1 φωτογραφία

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.