Το πεπρωμένο της Τζούπιτερ – Jupiter Ascending (2015)

Σύνοψη

Η Τζούπιντερ Τζόουνς γεννήθηκε κάτω από νυχτερινό ουρανό, με τους αστερισμούς να φανερώνουν πως το πεπρωμένο της είναι για σπουδαία πράγματα. Μεγάλη πια, κοιτάει τα αστέρια κι ονειρεύεται να ταξιδέψει εκεί, αλλά προσγειώνεται από το μεροκάματο που τη θέλει να καθαρίζει τουαλέτες και να περνάει μια σειρά από άσχημους χωρισμούς. Τότε, ένας γενετικά μηχανικός πρώην κυνηγός του στρατού, ο Κέιν, απεσταλμένος από τη Βασίλισσα του Σύμπαντος, έρχεται στη Γη για να την αναζητήσει, ξυπνώντας στην Τζούπιτερ αυτό που πίστευε για τη μοίρα της από πάντα. Το ζωδιακό της κύκλος τη θέτει ως την επόμενη σε μια απίστευτη κληρονομιά που θα μπορούσε να αλλάξει την ισορροπία του σύμπαντος.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Δεν μπορώ να πω πως οι αδερφοί Wachowski με έχουν ενθουσιάσει τα τελευταία χρόνια. Μετά το πρώτο Matrix που ήταν μια ταινία σταθμός για τον κινηματογράφο, ό,τι κι αν έβγαλαν δεν κατάφερε να ξεπεράσει το μέτριο, ακόμη και το πρόσφατο, υπερφιλόδοξο Cloud Atlas. Το νέο δημιούργημά τους μας παει αυτή τη φορά στο διάστημα και φιλοδοξεί να… «βάλει τα γυαλιά» σε αντίστοιχες SCI-FI ταινίες που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια. Οι φιλοδοξίες του όμως αυτές είναι παντελώς ανέμπνευστες και απλά αντιγράφουν, αντί να πρωτοτυπούν.

Το λάθος των Wachowski είναι ότι πήραν την «φόρμουλα» του πολύ πρόσφατου Guardians Of The Galaxy, την ανέμειξαν με Star Trek και παρουσίασαν κάτι (υποτίθεται) δικό τους. Φυσικά και υπάρχουν δικά τους στοιχεία, τα οποία όμως είναι λίγα και κυρίως αντιγράφουν τους εαυτούς τους. Για παράδειγμα η Mila Kunis, που μάταια προσπαθεί να μας πείσει ερμηνευτικά, είναι η Jupiter, η οποία μικρή είχε ακούσει πως είναι γεννημένη για μεγάλα πράγματα και, τι σύμπτωση, όταν μεγαλώνει θεωρείται η «εκλεκτή» την οποία κυνηγούν όλοι (φυσικά και αναφέρομαι στο Matrix). Ο Channing Tatum απ’την άλλη υποδύεται τον James, έναν έμπειρο πολεμιστή ο οποίος έχει κάνει πολλά ταξίδια στους γαλαξίες (κάτι σαν τον Peter Quill απ’το Guardians Of The Galaxy, αλλά σε πιο «κρύα» και «gothic» έκδοση) και βοηθάει την Jupiter, μιας και είναι η διάδοχος σε μια απίστευτη κληρονομιά που μπορεί να αλλάξει την ισσοροποία του σύμπαντος.

Και για μαντέψτε, τα δυό τους ερωτεύονται (παρ’όλο που ο Caine είναι στην ουσία ανθρωποειδές με κάποιες «πινελιές» από σκύλο) μέχρι να φτάσουμε στις επικές μάχες και το happy end. Τα κλισέ πάνε κι έρχονται, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Ας κρατούσαν τα κλισέ, ας οδηγούμασταν στο happy-end, αρκεί όμως να μην είναι τόσο εμφανής η αντιγραφή. Μάλλον η λέξη «έμπνευση» έχει καιρό να εμφανιστεί στα μυαλά των αδερφών Wachowski, οι οποίοι τα κάνουν όλα εκ του ασφαλούς και σα να μην έφτανε αυτό, το λιγοστό χιούμορ που υπάρχει απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες σε σημεία να μοιάζει με κλασσικές κωμωδίες με ξανθιές. Η επεξήγηση απ’την άλλη γίνεται με το σταγονόμετρο και όλα απλά υπάρχουν χωρίς κάποια ιδιαίτερη βάση, ποντάροντας έτσι στο ότι τα έχουμε δει λίγο πολύ όλα σε άλλες ταινίες και είναι σα να βλέπουμε κάποιο επεισόδιο Star Wars ή την συνέχεια του Guardians Of The Galaxy. Τον κακομοίρη τον Eddie Redmayne (The Theory Of Everything) λυπάμαι μόνο, που προσπαθεί να δώσει μια aξιόλογη ερμηνεία κακού, αλλά δεν τα καταφέρνει λόγω σεναρίου.

Όταν έχουν βγει τόσες και τόσες ταινίες του είδους τα τελευταία χρόνια, χρειάζεσαι κάτι φρέσκο, κάτι δημιουργικό, κάτι πρωτότυπο. Δεν μπορώ να βαθμολογήσω πάνω από μισή μονάδα μια ταινία που η μοναδική της πρωτοτυπία είναι ότι ο Sean Bean δεν πεθαίνει. Το μόνο που σου μένει είναι τα οπτικά εφέ και το 3D που αξίζει σε 2-3 σημεία το πολύ. Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω…

Βαθμολογία: 0.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης