Γκοτζίλα ΙΙ: Ο βασιλιάς των τεράτων – Godzilla: King of the Monsters (2019)

Σύνοψη

Η Μόναρκ, μια κρυφή ζωολογική ομάδα, έρχεται αντιμέτωπη με τιτάνια τέρατα, συμπεριλαμβανομένου και του Γκοτζίλα, που συγκρούεται με τη Μόθρα, τον Ρόνταν και την απόλυτη νέμεσή του, τον τρικέφαλο Γκιντόρα. Όταν αυτά τα αρχαία τέρατα, που θεωρούνταν απλώς μύθοι, ξυπνήσουν ξανά, θα ανταγωνιστούν μεταξύ τους για την απόλυτη κυριαρχία, ακόμα και σε βάρος της ανθρωπότητας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Μετά τις παγκόσμιες επιτυχίες του «Γκοτζίλα» (2014) και «Kong: Η νήσος του κρανίου» (2017), έρχεται το επόμενο, σαρωτικό κεφάλαιο αναβίωσης τιτάνιων τεράτων από τη Warner Bros. Μία επική, εντυπωσιακή περιπέτεια που βάζει τον Γκοτζίλα ενάντια σε μερικά από τα πιο γνωστά τέρατα της ιαπωνικής ποπ κουλτούρας: τη Μόθρα, τον Ρόνταν και τον τρικέφαλο Γκιντόρα.  Σκηνοθετεί ο Michael Dougherty (Krampus), ενώ πρωταγωνιστούν οι Millie Bobby Brown (Stranger Things), Vera Farmiga (Up in the Air) και Kyle Chandler (Argo).

Λόγω διαφορετικού σκηνοθέτη, το sequel του Godzilla έχει διαφορετική οπτική και κλίμα. Πρακτικά το βασικό σενάριο χτίστηκε στην προηγούμενη ταινία και τώρα έχουμε την φυσική εξέλιξη των γεγονότων που συνέβησαν. Στην πρώτη ταινία είχαμε μια πιο ώριμη εξέλιξη με σχετικά περιορισμένη δράση. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με περισσότερα τέρατα κι έτσι η δράση και οι μάχες είναι σαφώς πολύ περισσότερες. Και πως να μην είναι άλλωστε όταν μιλάμε για μερικά μεγαθήρια που όμοιά τους δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στη μεγάλη οθόνη (κάποια μεγαλύτερα κι από τον Godzilla τον ίδιο). Το Godzilla: King Of The Monsters ξέρει πολύ καλά ότι το δυνατό του χαρτί είναι οι επικές μάχες τιτάνων και επενδύει σ’αυτό όσο περισσότερο μπορεί. Από τις πρώτες κιόλας σκηνές ξέρεις τι θα επακολουθήσει και στη συνέχεια η ταινία σε επιβραβεύει. Μπορεί τα σεναριακά κενά να κάνουν την εμφάνισή τους σε κάποια σημεία, όμως δεν ενοχλεί καθόλου αυτό γιατί χορταίνει το μάτι με τα μεγαλεπήβολα θηρία να μάχονται μεταξύ τους πάνω σε πόλεις που μπροστά τους μοιάζουν με μακέτες. Οι καταστροφές είναι απεριόριστες ενώ οι μακρινές ευθυγραμισμένες λήψεις της κάμερας που δείχνουν το μέγεθος των τιτάνιων τεράτων, κάνουν τις σκηνές ακόμη πιο επικές (να’ναι καλά ο υπεύθυνος φωτογραφίας που είχε μεγάλα κέφια). Πραγματικά κάποιες σκηνές είναι να πατήσεις παύση και να τις κρατήσεις για wallpaper.

Η ταινία επίσης περιτριγυρίζεται από ένα αρκετά ενδιαφέρον cast. Το παρόν δίνει ξανά ο πάντα συμπαθής Ken Watanabe, μάλιστα υπάρχει μια αρκετά συγκινητική σκηνή μεταξύ αυτού και του Godzilla (ναι, καλά ακούσατε!). Σε κάποια σημεία βέβαια καταντάει κουραστικό να τον ακούς κάθε λίγο και λιγάκι να ξεστομίζει «Godzira», μιας και είναι ο μοναδικός Ιάπωνας της ταινίας και μπορεί να το λέει με σωστή προφορά. Η Vera Farmiga αποτελεί ευχάριστη προσθήκη, καθώς οι ερμηνείες της είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Μακάρι βέβαια ο χαρακτήρας της να ήταν λίγο πιο ανεπτυγμένος. Ο Bradley Whitford όσο κι αν προσπαθεί με κάθε ατάκα αποκτά όλο και λιγότερη εμπιστοσύνη προς το κοινό, αφού δείχνει ότι βρίσκεται σε δικό του κόσμο. Αρκετά ενδιαφέροντες είναι ο Charles Dance (Game Of Thrones) και Kyle Chandler (Super 8, Argo), οι οποίοι μόνο θετικά μπορούν να συνεισφέρουν στην ταινία.

Θεωρώ πως το Godzilla: King Of The Monsters, σε γενικές γραμμές δεν θα απογοητεύσει το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού που θα το δει. Όσοι όμως περιμένουν περισσότερη εστίαση στους ανθρώπους και στο φόντο τα τέρατα (όπως εν μέρη είχε γίνει στην προηγούμενη ταινία), πιθανόν να απογοητευτούν. Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος και προωτοτυπεί εκεί που απέτυχαν τα παλιότερα Godzilla και ταινίες όπως το Pacific Rim. Δεν τσιγκουνεύεται ούτε λεπτό τα οπτικά εφέ και μας προσφέρει ένα είδος διασκέδασης και απόλαυσης που δύσκολα θα δούμε στο σινεμά. Φυσικά αν κάτσετε μέχρι το τέλος υπάρχουν πολλές αναφορές για το τι έπεται στη συνέχεια και αναμένουμε του χρόνου τον επόμενο αντίπαλο που ακούει στο όνομα «Kong».

Βαθμολογία: 4/5

Ηλίας Μιχαηλάκης