Deadpool 2 (2018)

Σύνοψη

Ο βοθρόστομος μισθοφόρος της Marvel επέστρεψε! Μεγαλειώδης, καλύτερος και πιο τσίτσιδος από ποτέ. Όταν ένας σούπερ-στρατιώτης αναλαμβάνει μια αποστολή δολοφονίας, ο Deadpool αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις αξίες του για τη φιλία, την οικογένεια και αυτό που πραγματικά σημαίνει να είσαι ήρωας – κι όλα αυτά ρίχνοντας 50 αποχρώσεις βρωμόξυλου. Γιατί, μερικές φορές, για να κάνεις το σωστό πρέπει να πολεμήσεις βρώμικα. Ο Γουέιντ αυτή τη φορά, εκτός από τον Κέιμπλ, θα παλέψει με Νίντζα, την ιαπωνική μαφία Γιακούζα, ένα τσούρμο ερεθισμένα σκυλιά, και όποιον του σταθεί εμπόδιο στον δρόμο για τον τίτλο του καλύτερου εραστή στον κόσμο. Και όλα αυτά, δεν θα τα κάνει μόνος.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ακόμα θυμάμαι το πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει η πρώτη ταινία Deadpool, από την πρώτη κιόλας σκηνή της. Ήταν μια ταινία με υπερήρωα που δεν είχαμε δει εως τότε. Μετά την τεράστια επιτυχία της, όπως ήταν αναμενόμενο δεν θα αργούσε πολύ το sequel, το οποίο άλλαξε μεν σκηνοθέτη αλλά κράτησε την ίδια ακριβώς «φόρμουλα» για ευνόητους λόγους επιτυχίας.

Τα σκηνοθετικά ηνία λοιπόν αναλαμβάνει πλέον ο άκρως σχετικός με το είδος, David Leitch, ο οποίος έχει σκηνοθετήσει το John Wick και το Atomic Blonde. Όπως είναι αναμενόμενο, η δράση και το ξύλο που πέφτει είναι σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις από την πρώτη ταινία. Ο Leitch μας προσφέρει απλόχερα τις απολαυστικότερες σκηνές ξύλου που έχουμε δει ποτέ σε ταινία του είδους, ενώ παρακολουθούμε να σπάνε μέρη σώματος και να πέφτουν γερά «μπουκέτα», αλλά και κάποιες εξαιρετικές χορογραφίες που δίνουν άλλη πνοή στην ταινία. Η κάμερα άλλοτε περιστρέφεται γύρω από μια σκηνή μάχης και άλλοτε απλά ακολουθεί τον μουρλό πρωταγωνιστή μας στις απρόβλεπτες καταστάσεις που εμπλέκεται. Ο οπτικοακουστικός τομέας είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικός, αν και μπορώ να παραδεχτώ ότι υπήρχαν κάποιες σκηνές με CGI που δεν φάνηκαν τόσο αληθινές όσο θα έπρεπε.

Το σεναριακό μοτίβο είναι πάνω-κάτω το ίδιο, ξεκινώντας με τον Reynolds να βρίσκεται στη μέση μιας σκηνής, απευθυνόμενος προς το κοινό και στη συνέχεια να μας πηγαίνει πιο πίσω για να μας εξηγήσει πως βρέθηκε εκεί. Εν συνεχεία κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα ακολουθήσει, μιας και μιλάμε για τον απρόβλεπτο χαρακτήρα Deadpool. Επίσης δεν λείπει και το χιούμορ, το οποίο αυτή τη φορά είναι σε πολύ πιο ακραία επίπεδα. Ο Ryan Reynolds δεν βάζει γλώσσα μέσα του, κράζοντας τους πάντες και τα πάντα εντός και εκτός ταινίας, σε σημείο που λες ότι δεν έχει αφήσει τίποτα να πέσει κάτω ασχολίαστο. Βέβαια οι ατάκες είναι τόσες πολλές και λίγο παρατραβηγμένες, που μερικές φορές νιώθεις πως ξεφεύγει αρκετά, με αποτέλεσμα να χάνουν την ουσία τους τα αστεία. Οι περισσότεροι όμως που έχουν λατρέψει τον συγκεκριμένο χαρακτήρα-αντιήρωα θα δεχτούν την κάθε ατάκα που θα ξεστομίσει.

Ίδια και απαράλλαχτη η «συνταγή» στην ερμηνεία του Ryan Reynolds, μιας και όπως έχουμε ξαναπεί, είναι ο πιο κατάλληλος για την ενσάρκωση του συγκεκριμένου χαρακτήρα και για άλλη μια φορά είναι εκκεντρικά απολαυστικός. Δεν χαρίζει, δεν μπορείς να προβλέψεις την επόμενή του κίνηση και δεν ξέρει πότε να σταματήσει να μιλάει. Η μόνη διαφορά με την πρώτη ταινία, είναι ότι εδώ περιτριγυρίζεται από ακόμη πιο ταλαντούχους ηθοποιούς και πρώτος-πρώτος είναι ο Josh Brolin, που απολαύσαμε πρόσφατα ως «Thanos» στο Avengers Infinity War. Ναι, καλά ακούσατε, ο ηθοποιός που υποδύεται τον «Thanos» στο Infinity War της Marvel, υποδύεται και τον «Cable» στο Deadpool 2 της Marvel (θα το καταλάβετε και μετά την προβολή της ταινίας). Από μόνος του ο Josh Brolin ανεβάζει τον ερμηνευτικό πήχη πιο ψηλά, καθώς μας δείχνει για άλλη μια φορά πόσο ταλαντούχος είναι (ειδικά σε ρόλους κακού). Είναι απ’τους κακούς που δεν μπορείς να αντιπαθήσεις και αυτό λέει πολλά.

Επίσης το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, χρησιμοποιείται «κάφρικα» από τον Ryan Reynolds (θα καταλάβετε τι εννοώ μετά το τέλος της ταινίας, όπου ακολουθεί μια από τις πιο ξεκαρδιστικές post credit σκηνές που έχουμε δει ποτέ). Το υπόλοιπο cast είναι κάποιοι από την πρώτην ταινία αλλά και η απρόβλεπτη ομάδα X-Force που στήνει ο Deadpool για να προστατέψει έναν πιτσιρικά με υπερδυνάμεις που καταδιώκεται από τον Cable (επαναλαμβάνω, η ομάδα αυτή είναι απρόβλεπτη). Τέλος, δίνεται αρκετή βάση και στην ερωτική-συναισθηματική πλευρά του Deadpool με την Vanessa, που ενσαρκώνει επιτυχημένα για άλλη μια φορά η γοητευτική Morena Baccarin.

Το Deadpool 2 είναι εδώ, ποιοτικό, απρόβλεπτο, με ακραίο χιούμορ και εκκεντρικούς χαρακτήρες, μα πάνω απ’όλα απολαυστικό. Δεν ξέρω αν ξεπερνάει κατ’εμέ τον προκάτοχό του αλλά είναι ταινία «must» για σινεμά!

Βαθμολογία: 4/5

Ηλίας Μιχαηλάκης