Ψυχρός πόλεμος – Cold War – Zimna wojna (2018)

Σύνοψη

Μια παθιασμένη ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους με διαφορετικό υπόβαθρο και ιδιοσυγκρασία, η οποία εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

3 υποψηφιότητες για Όσκαρ (2019):

• Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (Πολωνία)
• Σκηνοθεσίας (Pawel Pawlikowski)
• Φωτογραφίας (Lukasz Zal)

4 υποψηφιότητες για Βραβεία BAFTA:

• Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (Πολωνία)
• Σκηνοθεσίας (Pawel Pawlikowski)
• Φωτογραφίας (Lukasz Zal)
• Σεναρίου (Janusz Glowacki, Pawel Pawlikowski)

Στο Φεστιβάλ Καννών τιμήθηκε με Βραβείο Σκηνοθεσίας (Pawel Pawlikowski), ενώ ήταν υποψήφια και για Χρυσό Φοίνικα.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο  Pawlikowski μέσα από πικρό ρομαντισμό, μας καταθέτει ένα κινηματογραφικό διήγημα πάνω στη ζωή και στον έρωτα που συνθλίβονται υπό το σιδηρούν παραπέτασμα.
Αφορμή, ο σφοδρός έρωτας ανάμεσα ένα ευγενή μουσικό συνθέτη και μια ακατέργαστη τραγουδίστρια με φόντο τη κομουνιστική Πολωνία και το μεταπολεμικό Παρίσι. Υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία, ταρκοφσκικές και νουβελβαγκικές αναφορές, υποδειγματικές ερμηνείες σε μια βαθεία πολιτική ταινία ενδεδυμένη το πέπλο του έρωτα.

Στο πρώτο μέρος της ταινίας τα πράγματα κινούνται με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Παρακολουθούμε στην υπαίθρια Πολωνία, τον Wiktor (Tomasz Kot) να καταγράφει την παραδοσιακή μουσική κληρονομιά, το στήσιμο της παράστασης, τη γέννηση του έρωτα με τη Zula (η Joanna Kulig κλέβει την παράσταση με την γεμάτη ένταση και ομορφιά ερμηνεία της), την περιοδεία, τη φυγή στο Παρίσι και τον πρώτο αποχωρισμό του ζευγαριού. Όλα μέχρι αυτό το σημείο κινούνται πολύ γρήγορα, είναι σαν να μην δίνεται ιδιαίτερη βάση στις λεπτομέρειες και στο ολοκληρωμένο πλάσιμο των βασικών ηρώων, παίρνουμε μια βασική ιδέα η οποία ωστόσο είναι καθαρή. Αυτοί και ο έρωτάς τους, θα αποτελέσουν το μέσον, ένα όχημα που θα μας ταξιδέψει από τη Βαρσοβία, στο ανατολικό Βερολίνο κι από εκεί στο Παρίσι, έπειτα στη Γιουγκοσλαβία, για να γυρίσουμε ξανά στο Παρίσι κι έπειτα εκεί όπου ξεκινήσαν όλα στην Πολωνία. Ο Wiktor και η Zula, μοιάζουν έρμαια της ανελευθερίας που τους επιβάλει το καθεστώς, όμως ο καθένας τους την αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο.

Στο δεύτερο μέρος της ταινίας, ξεδιπλώνετε θα λέγαμε το δράμα και όλο το ζουμί της υπόθεσης. Θα βρεθούν στη γη της απαγγελίας (Παρίσι) όπου είναι πλέον ελεύθεροι να γευτούν την επιτυχία και να ευτυχίσουν μαζί, η σκιά πλανάται από πάνω τους, δημιουργώντας ανεπανόρθωτες καταστάσεις. Το δίπολο Δύσης-Ανατολικού μπλοκ, αντικατοπτρίζεται στις δύο προσωπικότητες. Από τη μια ο συνθέτης, ένας άνθρωπος με φυσική φινέτσα και ευγένεια, ποθεί την ελευθερία, αποτελεί κομμάτι της «καλής» κοινωνίας στη Δύση, ωστόσο στην πατρίδα του είναι ένας προδότης, εχθρός τους καθεστώτος. Από την άλλη η τραγουδίστρια, είναι μια κλασική περίπτωση λαϊκού ανθρώπου, με υπέροχη ακατέργαστη φυσική ομορφιά, ωστόσο αρκετά χοντροκομμένη, έχει υποστεί κακουχίες. Είναι πρόθυμη να «υποταχθεί» στο καθεστώς με αντάλλαγμα την δική της επιβίωση και όσων αγαπά και δείχνει να ασφυκτιά στο ελευθεριακό παρισινό περιβάλλον.

Το τραγικό, λυτρωτικό τέλος, μας φέρνει αντιμέτωπους με το αδιέξοδο την τσακισμένων ανθρώπινων υπάρξεων, που για αιώνες αποτέλεσαν τα θύματα της ιστορίας, η οποία δεν τυπώθηκε απλά στα βιβλία, αλλά χαράχθηκε πάνω σε ανθρώπινες σάρκες. Μαζί με τον τελευταίο Τρίερ, μια από τις πιο αληθινές ταινίες των τελευταίων ετών.

4,5/5

Δραγγανά Χριστίνα