Chappie (2015)

Σύνοψη

Κάθε παιδί έρχεται στη ζωή γεμάτο υποσχέσεις για το μέλλον. Πόσο μάλλον ο Τσάπι, γεμάτος αρετές, ένα εξαιρετικό ταλέντο. Όπως κάθε παιδί, ο Τσάπι θα δεχτεί τις γύρω του επιρροές, κάποια καλές και κάποιες κακές, και θα βασιστεί στην καρδιά και την ψυχή του για να βρει τον δρόμο του στον κόσμο και να γίνει άντρας. Αλλά υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί τον Τσάπι από όλα τα υπόλοιπα παιδιά: είναι ένα ρομπότ. Το πρώτο με την ικανότητα να σκέφτεται και να αισθάνεται από μόνο του. Η ζωή του και η προσωπική του ιστορία θα αλλάξουν τον τρόπο που κοιτάμε τους ανθρώπους και τα ρομπότ για πάντα.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

O Neill Blomkamp δείχνει πλέον να καθιερώνεται στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας με έναν δικό του σκηνοθετικό χαρακτήρα που αποκτάει σιγά σιγά περισσότερο κοινό. Μετά το καταπληκτικό District 9 λοιπόν και το πάρα πολύ καλό Elysium, έρχεται η (μόλις!) τρίτη μεγάλους μήκους ταινία του νοτιοαφρικανού σκηνοθέτη και ακούει στο όνομα «Chappie».

Βλέποντας το trailer του Chappie σου δίνει την εντύπωση πως δεν είναι και κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Κι όμως από τα πρώτα λεπτά και φυσικά με την εξαιρετική σκηνοθετική αλλά και σεναριακή οπτική του Blomkamp καταλαβαίνεις ότι η ταινία κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι. Αρχικά νόμιζα ότι θα έβλεπα ένα καινούριο I Robot, ή κάτι παρόμοιο του πιο πρόσφατου αλλά πολύ κακού Automata. Τελικά ευτυχώς έκανα λάθος καθώς η ταινία με επιβράβευσε και με το παραπάνω. Οπτικά βρίσκεται πολύ κοντά στο District 9 με τα καταπληκτικά οπτικά εφέ του και το story να κυλάει το ίδιο γρήγορα χωρίς να «σκαλώνει» πουθενά.

Πρόκειται λοιπόν για το κοντινό μέλλον (ακριβώς στο κλίμα που μας έχει συνηθίσει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης), όπου η αστυνομία αποτελείται κυρίως από άβουλα ρομπότ που παίρνουν εντολές. Ο σχεδιαστής τους Deon Wilson (Dev Patel) όμως θέλει να δημιουργήσει ένα ρομπότ με τεχνιτή νοημοσύνη. Εφόσον όμως δεν τον αφήνουν επισήμως από την εταιρία που δουλεύει, καθώς τα ρομπότ έχουν μεγάλη επιτυχία έτσι όπως είναι, το κάνει κρυφά αλλά παράλληλα και ανορθόδοξα καθώς μπλέκει με κάποιους αναρχικούς (δύο εκ των οποίων είναι μέλη της διάσημης νοτιοαφρικάνικης rap-rave μπάντας Die Antwoord) που το θέλουν για δικό τους όπλο.

Το σημαντικότερο ατού της ταινίας είναι η εξέλιξη του Chappie και το δέσιμό του με τους γύρω του, που γίνεται σταδιακά και με πολύ ενδιαφέρον. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω σε ταινία την τεχνιτή νοημοσύνη να «χτίζεσαι» απ’το «0» και σιγά σιγά να εξελίσσεται. Και όσο γίνεται αυτό, να γίνεται ακόμη πιο συμπαθείς από πρωταγωνιστές και θεατές. Ξεκινώντας από τα πρώτα λεπτά που είναι λες και μεγαλώνεις ένα παιδί που αποκτά γνώση ραγδαία και γίνεται πιο έξυπνο μέρα με τη μέρα.

Ερμηνευτικά τώρα, αυτός που του βγάζω το καπέλο είναι ο Dev Patel (πολλοί θα τον θυμάστε από το Slumdog Millionaire και το παρεξηγημένο The Last Airbender). Σε «τραβάει» μόνος του μέσα στην ταινία και εμφανώς επισκιάζει σχεδόν πλήρως τον Hugh Jackman, ο οποίος τελικά διαφημίστηκε στο trailer περισσότερο απ’ότι θα’πρεπε. Δεν είναι κακός ερμηνευτικά, απλά ο χαρακτήρας του θα μπορούσε να έχει περισσότερο βάθος. Όσο για τον βασικό πρωταγωνιστή μας που δεν είναι άλλος απ’τον Chappie, μπορώ να πω πως είναι το μόνο robot (μαζί με τον David από το Prometheus) που «βάζει τα γυαλιά» σε πολλές «ανθρώπινες ερμηνίες» άλλων ταινιών. Είναι έξυπνος, είναι ευρηματικός και πάνω απ’όλα συγκινητικός. Δεν είναι περίεργο βέβαια το γεγονός ότι πίσω απ’τον Chappie βρίσκεται ο Sharlto Copley ο οποίος έκτος απ’το ότι έχει αποδειχθεί άξιος και πειστικός όπου κι αν έχει παίξει, αποτελεί πλέον παράδοση στην ταινίες του Blomkamp.

Αυτό που ίσως «τσαλακώνει» λίγο την ταινία είναι η μουσική επένδυση. Από τη μια έχουμε τον μεγάλο Hans Zimmer με τις κλασικές πολύ όμορφες συνθέσεις του και από την άλλη έχουμε την προώθηση κομματιών της μπάντας Die Antwoord που για μένα δεν κολλάνε με το γενικό σύνολο της ταινίας.

Εν συντομία, το Chappie είναι μια must ταινία για λάτρεις του είδους και τολμώ να προβλέψω πως θα είναι μια απ’τις καλύτερες ταινίες του 2015. Άκρως απολαυστικό οπτικοακουστικά, αλλά και με ουσία παράλληλα. Αν σας άρεσε το District 9 δείτε το οπωσδήποτε κατά προτίμηση στη μεγάλη οθόνη.

Βαθμολογία: 4/5

Ηλίας Μιχαηλάκης