Η τριλογία της απόκλισης: Αφοσίωση – Allegiant (2016)

Σύνοψη

Το Σικάγο βρίσκεται στα όρια του εμφύλιου πολέμου και η Τρις με τους συντρόφους της ξεγλιστρούν από τα τείχη της πόλης, κυνηγημένοι από τους στρατιώτες της Έβελιν. Έξω από το Σικάγο για πρώτη φορά στη ζωή τους, οι πέντε ήρωες συναντούν τον Ντέιβιντ, επικεφαλής του Γραφείου για τη Γενετική Υγεία, ο οποίος ξεχωρίζει την Τρις ως «γενετικά αγνή» και της ζητά να τον βοηθήσει στα μυστηριώδη πλάνα του. Ενώ η Τρις δέχεται ειδική μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένης μιας ειδικής τεχνολογίας που της επιτρέπει να ξαναζήσει την ιστορία της οικογένειάς της, ανακαλύπτει ότι ο Ντέιβιντ σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την εξελιγμένη τεχνολογία που έχει στη διάθεσή του για απάνθρωπες πράξεις. Για να επιβιώσει, η Τρις θα έρθει αντιμέτωπη με απίστευτες αποφάσεις θάρρους, αφοσίωσης, θυσίας και αγάπης.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η «μόδα» που ξεκίνησε το Hunger Games συνεχίζει ακάθεκτη με ταινίες όπως το «The Maze Runner» και το «Divergent». Και μπορεί το Hunger Games (το οποίο είχε και το μεγαλύτερο budget) να μας απογοήτευσε μιας και ολοκληρώθηκε σαν τετραλογία, αλλά τουλάχιστον οι ταινίες Divergent και Insurgent με σταθερά βήματα κατάφεραν να γίνουν αρκετά ενδιαφέρουσες.

Στο ίδιο μοτίβο και χωρίς να κουράζει συνεχίζει και το Allegiant, το 3ο μέρος της συγκεκριμένης σειράς ταινιών με τους ίδιους κυρίως πρωταγωνιστές. Ενώ όμως έχουμε αρκετή εξέλιξη και αποκαλύψεις στην ιστορία, γιατί όπως ήταν αναμενόμενο καταφέρνουν επιτέλους να βγουν έξω απ’το τείχος, το σενάριο είναι πολύ «βολεμένο». Κάποιοι αλλάζουν «στρατόπεδο» και γίνονται από καλοί, κακοί και το αντίθετο, όπως για παράδειγμα η Evelyn (Naomi Watts) που σε όλη την προηγούμενη ταινία ήταν ο πυρήνας της αντίστασης και εδώ την βλέπουμε από τα πρώτα λεπτά να κάνει ακριβώς ότι έκανε και η βασική κακός Jeanine (Kate Winslet). Εκτός αυτού κι άλλοι χαρακτήρες κατευθύνονται όπου «βολεύει» το σενάριο για να βγει σωστά μέχρι το τέλος του και κυρίως εκεί είναι που πάσχει η ταινία.

Σίγουρα τα οπτικά εφέ είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά από τις προηγούμενες ταινίες, δίνοντας βάση περισσότερο στα τοπία, τον φουτουρισμό και γενικώς ότι επικρατεί έξω απ’το τείχος, αλλά εγώ θα παραμείνω «εντυπωσιασμένος» σ’αυτό τον τομέα ειδικά από την 2η ταινία καθώς είχε κάτι μαγικό όταν έμπαιναν σε εκείνο τον φαντασικό κόσμο όπου όλα ήταν πιθανά και η φαντασία ήταν τελείως ελεύθερη. Αυτό στο Allegiant έχει αντικατασταθεί με ένα εφεδάκι από ένα εξελιγμένο μηχάνημα παρακολούθησης, όπου ο τρόπος απεικόνισης ναι μεν είναι προτώτυπος αλλά η συνεχής επαναλαμβανόμενη χρήση του συγκεκριμένου εφέ κουράζει και σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον κόσμο φαντασίας που είχε δημιουργηθεί στο προηγούμενο.

Το Allegiant δεν είναι κακό αλλά με βάση το πως εξελίχθηκε το συγκεκριμένο franchise πιστεύω θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, απλά εξαντλήθηκε η έμπνευση σεναριακά και την γέμισαν με δυνατή παρουσία εφέ και πολλά κλισέ. Σε κάποια σημεία μάλιστα μου θύμισε Starship Troopers αναμεμιγμένο με Oblivion και Tron Legacy (το τελευταίο λόγω soundtrack). Και πάλι όμως ήταν ανώτερο από Hunger Games, η αλήθεια να λέγεται…

Βαθμολογία: 2.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης