Η χώρα του αύριο – Tomorrowland (2015)

Σύνοψη

Ο Φρανκ Γουόκερ είναι εφευρέτης και πάλαι ποτέ παιδί θαύμα. Η Κάσι Νιούτον είναι μια ευφυής και αισιόδοξη νεαρή με απορίες πάνω σε ό,τι αφορά την επιστήμη. Αυτοί οι δύο είναι πλέον δεμένοι με ένα κοινό πεπρωμένο, αφού είναι οι ταξιδιώτες της Tomorrowland, μιας χώρας πέρα από χρόνο και χώρο. Κάθε τους πράξη εκεί, όμως, επηρεάζει άμεσα τον κόσμο και τον εαυτό τους στη Γη.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Tomorrowland… η αλλιώς η Χώρα του Αύριο. Η ταινία είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος, μόνο που λόγω της παραγωγής Disney είναι πολύ ανάλαφρη και με παιδικό χαρακτήρα.

Ο Frank Walker (George Clooney) μαζί με την Casey Newton (Britt Robertson) μας ταξιδεύουν σε μια περιοχή όπου δημιουργήθηκε από τα καλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας για ένα καλύτερο αύριο, μιας και ο κόσμος πλησιάζει προς το τέλος του. Προσφέροντας απλόχερα αυτό που υπόσχεται (φαντασία, δράση, εφέ), το Tomorrowland ξεκινάει δημιουργικά βασισμένο στον εντυπωσιασμό, αλλά όσο περνάει η ώρα «το χάνει» όλο και περισσότερο. Αυτό συμβαίνει γιατί από τη μία έχουμε το χαρακτηριστικό κλίμα της Disney κι από την άλλη τον «δανεισμό» σεναρίου από πολλές, μα πάρα πολλές ταινίες μυστηρίου και φαντασίας που έχουν βγει εως τώρα.

Όταν λοιπόν μετά το πρώτο μισάωρο το μυστήριο φεύγει, εκεί βλέπεις ότι η πρωτοτυπία της ταινίας χάνεται και το μόνο που μένει είναι ένα «άψυχο» σενάριο βασισμένο σε ταινίες όπως Back To The Future, Inception, Terminator (θα με θυμηθείτε σε μια σκηνή όπου το κοριτσάκι-ρομπότ κυνηγά το αμάξι) και το πιο πρόσφατο Interstellar. Και λέω «άψυχο» γιατί περιέχει παράλληλα σύμπαντα, τηλεμεταφορές και φουτουρισμό, όλα αναμεμιγμένα σε μια ταινία 2+ ωρών, με ελάχιστο χιούμορ και κατά τα άλλα παιδική.

Αν μπορείς να πεις πως κάτι σου μένει είναι τα εφέ και μερικές σκηνές με αρκετή δράση. Η Britt Robertson και την Raffey Cassidy (το ρομπότ που ανέφερα προηγουμένως) είναι αρκετά καλές στον ρόλο τους, σε αντίθεση βέβαια με τον George Clooney που είναι εκτός κλίματος χωρίς να πείθει καθόλου. Αυτός που προκαλεί μεγάλη έκπληξη είναι ο Hugh Laurie (ο γνωστός σε πολλούς Dr. House της πετυχημένης σειράς), ο οποίος είναι πειστικός αλλά μέχρι εκεί που του το επιτρέπει το σενάριο.

Είναι εμφανές πως το κοινό που απευθύνεται η ταινία είναι καθαρά κάτω των 15 ετών, αλλά ακόμα κι αυτό το κοινό μπορεί να απογοητευτεί με το μπέρδεμα που γίνεται με παράλληλα σύμπαντα και χωροχρόνο ειδικά προς το τέλος της ταινίας. Τουλάχιστον αν είχε ακόμη πιο πολλές και πετυχημένες ατάκες θα σονώταν κάπως η κατάσταση, αλλά απ’ότι φαίνεται κι εκεί η έμπνευση ήταν κάτω του μέτριου.

Βαθμολογία: 1.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης