Η διαπαιδαγώγηση της Κάμερον Ποστ – The Miseducation of Cameron Post (2018)

Σύνοψη

Έφηβο κορίτσι, έχει ερωτικές περιπτύξεις με συνομήλικη, οι σεξουαλικές τις προτιμήσεις αποκαλύπτονται κι έχει την ατυχία να μεταφερθεί σε κέντρο αναμόρφωσης και θεραπείας..

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η σκηνοθέτιδα Desiree Akhavan, επιλέγει να «πιάσει» κινηματογραφικά, ένα αρκετά λεπτό θέμα, που θα μπορούσε κάλλιστα να σοκάρει αν τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποίησε ήταν πιο ρεαλιστικά. Ωστόσο, αγγίζει το θέμα της αντιμετώπισης της διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας ως ασθένειας, με τρόπο χιουμοριστικό και ανάλαφρο, επιτυγχάνοντας έτσι τη δυνατότητα, να την απευθύνει σε ένα κοινό μεγαλύτερο από εκείνο της LGBD κοινότητας. Κι ορθώς πράττει, διότι το conversion therapy θα έπρεπε να αφορά όλους μας. Καθώς, σύμφωνα με σχετικό άρθρο της huffington post, μόνο στην Αμερική 700.000 άνθρωποι κάθε ηλικίας, εκ των οποίων 20.000 έφηβοι 13-17 ετών, έχουν υποστεί – τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους – αυτή την «θεραπεία».

Παρακολουθούμε λοιπόν την Cameron (την υπερταλαντούχα, παιδί θαύμα Chloë Grace Moretz) μαζί με την παρέα της, να προσπαθούν να αντισταθούν στις κατηχήσεις της νευρωτικής – κατά τα άλλα ψυχολόγου – Dr. Lydia Marsh (Jennifer Ehle) η οποία προσπαθεί μέσα από τον ψυχολογικό πόλεμο και τη θρησκεία να τους φέρει πιο κοντά στον «ενάρετο» δρόμο της straight χριστιανικής ζωής, πιο κοντά σε όσα προστάζει – σύμφωνα με εκείνη και τους ομοίως της – ο Κύριος. Στον αντίποδα, τα υπόλοιπα «πειραματόζωα» τα οποία μοιάζουν να δέχονται την «ευλογία», έστω και υποκριτικά, για να λυτρωθούν από τον ίδιο τους τον εαυτό, προς ικανοποίησιν των τυραννικών τους γονέων που τους τιμωρούν επειδή απλά δεν δέχονται τη διαφορετικότητά τους.

Το ευχάριστο happy end είναι ίσως το μόνο «λάθος» της Akhavan, η οποία αποτυγχάνει, πλην ενός σημείου, να μας μεταλαμπαδεύσει σε βάθος το αντίκτυπο που έχει αυτή η επώδυνη διαδικασία στον ψυχισμό των ανθρώπων που έχουν βασανιστεί και εξευτελιστεί εξαιτίας της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Μας δίνει την ψευδαίσθηση πως όσα παρακολουθήσαμε ήταν ένα περαστικό πείραμα, παρανοϊκό ναι μεν, από το οποίο μπορείς να τη βγάλεις καθαρή δε. Να την βγάλει καθαρή σε κάθε θρησκευάμενη Αμερική, οποιαδήποτε ψυχή παρεκκλίνει από το δρόμο της αρετής στην αμαρτία του να είσαι άνθρωπος με τη δική σου ξεχωριστή ταυτότητα. Ευχάριστη με καλές ερμηνείες , ποπ με ωραία ροή και μουσικές, για να περάσεις καλά την ώρα σου. Ωστόσο μικρό τσίμπημα και έναυσμα για να ξεκινησεις την έρευνά σου για το τι στο καλό γίνεται στην κατά τα άλλα πολιτισμένη, μη τριτοκοσμική δυτική κοινωνία.

3/5

Δραγγανά Χριστίνα