Star Wars: Οι τελευταίοι Τζεντάι – Star Wars: Episode VIII – The Last Jedi (2017)

Σύνοψη

Στο «Star Wars: Οι Τελευταίοι Jedi» της Lucasfilm, η ιστορία των Skywalker συνεχίζεται, καθώς οι πρωταγωνιστές του «Η Δύναμη Ξυπνάει» ενώνουν τις δυνάμεις τους με άλλους γαλαξιακούς ήρωες, σε μια επική περιπέτεια που ξεκλειδώνει αρχαία μυστήρια της Δύναμης και τρομερές αποκαλύψεις για το παρελθόν.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα γαλαξία μακριά, πολύ μακριά…

Star Wars νούμερο 8 λοιπόν (το Rogue One ήταν μια «παρένθεση» που προσωπικά έχω ξεχάσει ήδη) για άλλη μια φορά με δράση και ανατροπές που συναρπάζουν. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τα τοπία και τα οπτικά εφέ, μιας και έχει υιοθετηθεί η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Η ταινία όπως είναι φυσικό, είναι μια φυσική προέκταση του εξαιρετικού «The Force Awakens», με τις επικές σκηνές αλλά και το χιούμορ να είναι τα πιο έντονα στοιχεία του χαρακτήρα της. Βέβαια εδώ το μεγαλύτερο βάρος χαρακτήρων ρίχνεται σε πρωταγωνιστές προηγούμενων ταινιών που έχουν ωριμάσει (ή μεγαλώσει αν θέλετε), καθώς με το πέρας των χρόνων και τις τόσες πλέον ταινίες που έχουν βγει, αρχίζουν να εξαλείφονται όλοι οι διάσημοι καλοί και κακοί με αποτέλεσμα, ακόμα και το «νέο αίμα» να μην δείχνει ότι επαρκεί πλήρως για να συνεχιστεί η ιστορία με την ιδία επικότητα. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι η ταινία κουράζει (εκτός από κάποιες λίγες στιγμές επανάληψης των ίδιων σκηνών που βλέπουμε τόσα χρόνια), αλλά ακολουθεί το ίδιο πεπατημένο μοτίβο, με τη μοναδική «φρεσκάδα» να την αποτελούν οι ανατροπές προς το τέλος. Δεν θα πω περισσότερα για να μην κάνω spoiler, απλά αυτό που μου έμεινε περισσότερο, είναι ότι υπάρχει εξέλιξη και δε νιώθεις ότι είδες απλά δράση με όμορφο CGI.

O Rian Johnson (Breaking Bad, The Brothers Bloom, Looper) διαδέχεται σκηνοθετικά τον J.J. Abrams που είχε αναλάβει το «The Force Awakens» και κάνει μια εξαιρετική δουλειά με εντυπωσιακές λήψεις, χωρίς να «τσαλακώνει» την παράδοση των ταινιών «Star Wars». Το γρήγορο μοντάζ (όπως έχουμε συνηθίσει) σε συνδυασμό με μια εξαιρετική φωτογραφία ειδικά στην τελική σκηνή μάχης, δίνουν ένα σχεδόν άρτιο αποτέλεσμα στο ήδη επικό σύνολο, ενώ ο ήχος είναι λες και είναι ηχογραφημένος εκεί… σε έναν γαλαξία πολύ μακριά!

Στα των ερμηνειών τώρα, όπως περιμέναμε δεν υπάρχει ένας πρωταγωνιστής αλλά πολλοί κι αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι, καθώς υπάρχουν πολλά μέτωπα ταυτόχρονα που συνδυαστικά σου κρατούν το ενδιαφέρον μέχρι τέλους. Ξεχωρίζουν για άλλη μια φορά οι Daisy Ripley (Rey) και John Boyega (Finn), κυρίως για το πάθος τους και την αμεσότητά τους ερμηνευτικά, αν και στον δεύτερο δεν έχει δοθεί τόσο μεγάλη βαρύτητα όσο στην προηγούμενη ταινία. Ο Adam Driver (Kylo Ren) δεν με συγκίνησε για 2η φορά. Μιας και είναι ο άμεσος διάδοχος ενός απ’τους πιο επιβλητικούς κακούς στην ιστορία του κινηματογράφου (για τον Darth Vader μιλάω!), προσωπικά θα ήθελα μια πιο χαρακτηριστική και μεγαλεπήβολη φιγούρα. Ο Mark Hamill (Luke Skywalker) δίνει ρέστα όχι τόσο για τις ερμηνευτικές του δυνατότητες, που είναι απλά ok, αλλά γιατί ο χαρακτήρας του είναι πολύ καλογραμμένος και δίνεται πολύ μεγάλη βαρύτητα πάνω του όπως αναφέραμε και νωρίτερα. Επίσης εξιοσημείωτος είναι ο ρόλος του Benicio Del Toro ως DJ, που αν και καρικατούρα καταφέρνει να δώσει μεγάλη φρεσκάδα στην ταινία για όσο εμφανίζεται.

Το Star Wars: The Last Jedi είναι σίγουρο ότι θα διασκεδάσει οπαδούς και μη και σίγουρα όσους άρεσε το No7. Αν πάλι ήταν και 20 λεπτά μικρότερο δεν θα υπήρχε ίχνος «βραχνάδας» και θα έπαιρνε ακόμη περισσότερα εύσημα. Όπως και να’χει η ιστορία συνεχίζεται, εξελίσσεται και μας προσφέρει ατόφια διασκέδαση (το Α και το Ω στο σινεμά).

Βαθμολογία: 3.5/5
Ηλίας Μιχαηλάκης