Χωρίς διέξοδο – No Escape (2015)

Σύνοψη

Ένας αμερικανός επιχειρηματίας μετακομίζει με την οικογένεια του στη νοτιο-ανατολική Ασία. Χωρίς να το έχουν υπολογίζει, βρίσκονται στο επίκεντρο πολιτικών αναταραχών, με τους επαναστάτες να επιτίθονται κατά κύματα στην πόλη. Για τους ξένους στη χώρα, αυτό είναι ένα σκηνικό τρόμου, μια και θεωρούνται εχθροί και εκτελούνται άμεσα.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο σχεδόν άγνωστος John Erick Dowdle σκηνοθετεί και υπογράφει μαζί με τον αδερφό του το σενάριο της ταινίας No Escape. Το No Escape είναι από τις ταινίες που δεν έχουν ακουστεί πολύ, δεν περιμένεις πολλά, αλλά μετά την προβολή της σε ενθουσιάζει στο έπακρο.

Μπορεί σε γενικές γραμμές να είναι απλό και λιτό, αλλά από τα πρώτα του λεπτά καταλαβαίνεις ότι είναι εντελώς άμεσο και ανθρωποκεντρικό. Σκηνοθετικά καταλαβαίνεις από τις πρώτες κιόλας λήψεις ότι η ταινία ακολουθεί τους πρωταγωνιστές της τόσο πιστά που σε αναγκάζει θες δεν θες να ταυτιστείς μαζί τους, βλέποντας μόνο αυτά που βλέπουν και αυτοί, μην γνωρίζοντας τι υπάρχει στην επόμενη πόρτα, πίσω απ’τον τοίχο, στην επόμενη γωνία. Έτσι δημιουργείται αυθόρμητα και αυθεντικά το αίσθημα του πανικού και της αγωνίας που χρειάζονται τέτοιου είδους ταινίες για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του θεατή.

Ένα σημαντικό ατού είναι ο Pierce Brosnan, σε ρόλο μικρό αλλά άκρως σημαντικό, τον οποίο και υποστηρίζει λες και είναι γραμμένος για τον ίδιο βγάζοντας από μέσα του την «αύρα» του μυστικού πράκτορα που τόσο πολύ του ταιριάζει. Από κει και πέρα, αυτός που είναι έξω απ’τα νερά του αλλά παράλληλα δείχνει ότι έχει και μια άλλη πιο σοβαρή ερμηνευτική πλευρά, είναι ο Owen Wilson στο ρόλο του απλού οικογενειάρχη, ο οποιός βρίσκεται με την οικογένειά του στον λάθος τόπο, την λάθος μέρα και παλεύει κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια για να σώσει τη γυναίκα και τα παιδιά του από βέβαιο θάνατο. Τον Wilson δεν τον έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ρόλο, αλλά του αξίζουν συγχαρητήρια γιατί η μεταμόρφωσή του αυτή σε συνδυασμό με το άπειρο βλέμμα του, τον κάνουν ιδανικό για τον συγκεκριμένο ρόλο.

Συνεπώς η επίγευση είναι θετική. Το No Escape, εκτός από μία άκρως αγωνιώδης ταινία που σε εκπλήσει με το πόσο σε κάνει να ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες της και το πόσο ρεαλιστική δείχνει (ακόμη και όταν ένας πατέρας σε απόγνωση χρειάζεται να πετάξει τα παιδιά του στο απέναντι κοντινό κτήριο για να γλιτώσουν από τις σφαίρες), είναι και μια ταινία που σε εκπλήσει με την αμεσότητά της και το πόσο ωμή μπορεί να γίνει. Τέτοιες ταινίες προσωπικά τις θεωρώ «κρυφά διαμάντια».

Βαθμολογία: 3.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης