Παράλογος άνθρωπος – Irrational Man (2015)

Σύνοψη

Ο καθηγητής Έιμπ Λούις διδάσκει φιλοσοφία στο κολέγιο μιας μικρής πόλης, αλλά ενώ όλοι τον ζηλεύουν για το ποιον του, ο ίδιος αντιμετωπίζει την κατάθλιψη και τον αλκοολισμό του. Ούτε η σχέση του με μια συνάδελφο δεν βοηθάει. Αντίθετα, όταν ξεκινάει να συναντιέται με μια όμορφη μαθήτρια, γίνεται το θαύμα και η διάθεση του αλλάζει θεαματικά.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Η φιλοσοφία είναι ένας λεκτικός αυνανισμός, ή κάπως έτσι το διδάσκει ο καθηγητής φιλοσοφίας στους φοιτητές του – συμφωνώ μειδιώντας. Καλή η θεωρία αλλά τι γίνεται στην πράξη;

Ο παράλογος άνθρωπος ξεκινά υποτονικά, συνηθισμένα, λίγα υποσχόμενος, όμως ο Γούντι δεν έχει ανάγκη από βροντερούς προλόγους για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του θεατή. Ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει πλέον στην ωριμότητά του πώς να ψυχαγωγεί, έχει εγκαταλείψει πλέον μάλλον οριστικά τις υστερίες και τους νευρωτισμούς του παρελθόντος, συμφιλιωμένος με την ανατομία της ανθρώπινης ψυχής και την απλότητα της ευτυχίας, αφοσιώνεται στο χτίσιμο μιας σπιρτόζικης, ακραίας ιστορίας για να πει αυτή τη φορά τι;

Ο ήρωάς του, ένας καθηγητής φιλοσοφίας, εγκλωβισμένος ψυχικά και σωματικά στην ανικανότητά του να καταρρίψει θεωρητικά την επιστήμη του, ανακαλύπτει εντελώς τυχαία εκείνο που θα τον κάνει να νιώσει ξανά ζωντανός, έναν σκοπό, ένα σχέδιο, μια δράση ηθικά θεμελιωμένη, κατά τα δικά του πάντα μέτρα, γιατί και η αντίληψη περί ηθικής χαλιναγωγείται από τα ένστικτα, λέει ο Γούντι. Κι όσο ο αμετανόητος δράστης ανακαλύπτει επιτέλους τη χαρά της ζωής, τόσο το ενοχικό υποσυνείδητο τον οδηγεί στην ίδια την τιμωρία του, σαν δεύτερος Ρασκόλνικωφ, σαν ήρωας αρχαίας τραγωδίας, μόνος του σκοντάφτει πάνω στην ύβρι του, σε μια κάθαρση βαθιά διδακτική και μη αναστρέψιμη.

Μετά το Match point η καλύτερη ταινία της ώριμης περιόδου του Γούντι, τρανή απόδειξη πως η ψυχανάλυση όχι μόνο δεν σκοτώνει τη δημιουργικότητα, αλλά μπορεί να λειτουργήσει ως μούσα που δίνει νέες κατευθύνσεις προς πιο ώριμες και ουσιαστικές παραγωγές. Δυο λόγια για το κάστινγκ θα ήταν πραγματικά λίγα.

Βαθμολογία: 4/5

Άντα Μαργαρίτη