Πάση θυσία – Hell or High Water (2016)

Σύνοψη

Δύο αδέλφια, ένας πρώην κακοποιός και ένας χωρισμένος πατέρας δύο παιδιών, αντιμετωπίζουν το επερχόμενο κλείσιμο της οικογενειακής τους φάρμας στο δυτικό Τέξας. Για να γλυτώσουν αυτό το γεγονός, μπαίνουν σε σπείρα ληστών τραπεζών, και δεν αργούν να γίνουν στόχοι ενός αποφασισμένου ρέιντζερ.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

4 υποψηφιότητες για Όσκαρ:

• Καλύτερης Ταινίας (Carla Hacken, Julie Yorn)
• Β’ Ανδρικού ρόλου (Jeff Bridges)
• Πρωτότυπου Σεναρίου (Taylor Sheridan)
• Μοντάζ (Jake Roberts)

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Tα «κακά παιδιά» (και αδέρφια) Ben Foster και Chris Pine ληστεύουν τράπεζες για να ξεχρεώσει ο δεύτερος αυτά που χρωστάει ενώ τους κηνυγάει ο σερίφης Jeff Bridges, στη νέα ταινία του, σχεδόν άγνωστου στο ευρύ κοινό, David Mackenzie ο οποίος σκηνοθετεί μια καθαρόαιμη Αμερικάνικη ταινία και να σημειωθεί ότι είναι Βρετανός.

Θα ξεκινήσω από την πρωτοτυπία της ταινίας η οποία αγγίζει το μηδέν. Δεν υπάρχει πιο κλισέ και «αμερικανιά» από το Hell Or High Water. Ληστείες στα χωριά της Αμερικής, βαριές προφορές, μεγάλοι δρόμοι, συζητήσεις σε καφετέρειες-φαγάδικα και ο καθένας να κρατάει από μια καραμπίνα. Ευθεία κόντρα (face to face) δεν υπάρχει μεταξύ των πρωταγωνιστών και όλα γίνονται από απόσταση ασφαλείας. Ευτυχώς προς το τέλος κλιμακώνεται κάπως η ένταση και παράλληλα η δράση και έχουμε κάποια αγωνία μιας και μετά από τόσες φλυαρίες και μεγάλες συζητήσεις έχουμε κάπως δεθεί με τους πρωταγωνιστές και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στην ληστεία της τελευταίας τράπεζας. Ο Mackenzie το παρακάνει με τη χρήση slider και γερανού για τις κάμερές του, δείχνοντας πως βρίσκεται έξω απ’τα νερά του καθώς προσπαθεί να «τονίσει» μια αμερικάνικη περιπέτεια ενώ δείχνει να το’χει μόνο με το δράμα και όχι με τη δράση.

Στα των ερμηνειών, έχουμε έναν πολύ καλό Ben Foster στο ρόλο του άπληστου και επιφανειακού κακού αδερφού, τον Chris Pine μεταμορφωμένο και πολύ διαφορετικό απ’ότι τον έχουμε συνηθίσει και τον Jeff Bridges πιο γερασμένο από ποτέ να προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος πριν πάρει σύνταξη. Οι υπόλοιποι είναι άνευ σημασίας, ακόμη και ο άμοιρος «Alberto» (Gil Birmingham) ο οποίος δείχνει να τοποθετήθηκε ως παρτενέρ του Bridges μόνο και μόνο για του ξεφουρνάει ο Bridges ότι ατάκα υπάρχει κατά των Ινδιάνων και υπέρ των Αμερικανών.

Συνεπώς έχουμε τον απόλυτο ορισμό της «Αμερικανιάς» που το μόνο που ίσως να μας μείνει από αυτήν είναι μια πολύ καλή ερμηνεία από τον Ben Foster, έναν τελείως διαφορετικό ερμηνευτικά Chris Pine και λίγη αγωνία προς το τέλος. Τα υπόλοιπα λίγο πολύ τα έχουμε ξαναδεί ουκ ολίγες φορές τις τελευταίες δεκαετίες.

1/5

Ηλίας Μιχαηλάκης