Cake (2014)

Σύνοψη

Φοβισμένη, ευαίσθητη και κενή συναισθηματικά, η Κλερ είναι φανερό ότι υποφέρει. Είναι όμως φανερό και το ότι είναι μια «σκύλα». Μονάχη στο μπανγκαλόου της στο Λος Άντζελες, η Κλερ έχει διώξει από κοντά της όλους τους φίλους, εκτός από αυτούς που έχει να πληρώνει: τη σπιτονοικοκυρά της και τη Σιλβάνα που τη φροντίζει. Παρατημένη από τον σύζυγο, ακόμα και το γκρουπ θεραπείας της, ζει σβήνοντας ώρα με την ώρα, μέχρι η αυτοκτονία της Νίνα, η οποία ήταν στο γκρουπ, αλλάζει τα πάντα. Μπορεί να μην γνωριζόντουσαν ιδιαίτερα, αλλά τώρα η Νίνα στοιχειώνει τα όνειρα και τις φαντασιώσεις της Κλερ.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ο σκηνοθέτης των Beastly και Won’t Back Down, Daniel Barnz, σκηνοθετεί άλλη μια ταινία, αυτή τη φορά με κύρια βάση το δραματικό στοιχείο σε συνδυασμό με κάποιες «δόσεις» μαύρου χιούμορ. Σε αυτή του την προσπάθεια στρατολογεί την Jennifer Aniston ποντάροντας από αυτήν σε μια ερμηνία για oscar.

Μ’αυτά και μ’αυτά αξιωθήκαμε να δούμε και την Jennifer Aniston σε δραματική ταινία. Το ότι παίζεις σε όλη σου την καριέρα σε κωμικές σειρές και ταινίες και απότομα κάνεις στροφή σε έναν πολύ σοβαρό ρόλο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα καταλήξεις υποψήφιος για το χρυσό αγαλματάκι. Κι αυτό το αναφέρω γιατί πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι βλέποντας την Aniston σε κάτι διαφορετικό (εως δραματικό) αμέσως βροντοφώναξαν πως πρέπει να παει για oscar. Ας είμαστε λίγο αντικειμενικοί όμως.

Η Aniston το παλεύει και σε σημεία παει να σε πείσει πως «το’χει», αλλά μέχρι εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν της βγαίνει το δραματικό είτε είναι αυθόρμητα είτε ακόμη και εσκεμμένα. Θα μπορούσα να πω πως σε κάποιες λήψεις της πρωταγωνίστριας από πίσω, θα ορκιζόμουν πως έβλεπα την Sandra Bullok, η οποία είναι πιο εκφραστική για τέτοιου είδους ταινία και θα της ταίριαζε γάντι ένας τέτοιος ρόλος.

Αρκετά όμως ασχολήθηκα με την αστοχία της πρωταγωνίστριας (αν και σε τέτοιες ταινίες, καλώς ή κακώς, είναι ο βασικός άξονας στον οποίο βασίζεται και η ίδια η ταινία). Το σενάριο είναι τόσο κακογραμμένο (μπορεί και γραμμένο στο πόδι εκείνη την ώρα), που αδυνατεί να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, κρατώντας ως μοναδικό κρυφό χαρτί το τι έγινε και κατέληξε να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται και να πονάει και να περπατάει περίεργα. Από την αρχή της ταινίας καταλαβαίνεις πως κάποιο ατύχημα έχει συμβεί, το οποίο περιλαμβάνει τον αδικοχαμένο γιό της πρωταγωνίστριας, αλλά η πλοκή εξελίσσεται τόσο αργά και βασανιστικά, αποκαλύπτοντάς σου ελάχιστα, ενώ επικεντρώνεται σε μια αυτοκτονία μιας νεαρής κοπέλας, το πως επηρεάζει αυτό ψυχολογικά την Claire (Aniston) αλλά και την γνωριμία (χωρίς λόγο και ουσία) με τον άντρα της αυτοκτονούσας. Παράλληλα η οικιακή βοηθός της είναι τουλάχιστον εξωπραγματική, χωρίς να δέχεται τα λεφτά που απλόχερα της δίνει το αφεντικό της και προσπαθώντας να την βοηθάει σαν δεύτερη μάνα της, ενώ ο τίτλος «Cake» (τούρτα) δικαιολογείται από μια απ’τις πολλές ψευδεσθήσεις που έχει η Claire, στην οποία βλέπει ότι η αυτοκτονούσα Nina, ήθελε να της φτιάξουν μια τούρτα. Κοινώς… «δουλειά δεν είχε ο διάολος… έφτιαχνε ταινίες». Ο ρόλος της αυτοκτονούσας (Anna Kendrick), αποδεικνύεται τουλάχιστον «καρικατουρικός», ενώ ο σεναριακά αδύναμος Sam Worthington, είναι ο μόνος που δείχνει σημάδια ποιότητας (κάτι που δεν το περίμενα).

Όταν λοιπόν γίνονται τόσα πολλά λάθη και προχειρότητες σε μια ταινία, επόμενο είναι να περάσει απαρατήρητη, όπως και θα γίνει. Η Jennifer Aniston ρίσκαρε, έπαιξε και απέτυχε για μένα και καλό θα ήταν να συνεχίσει στο ύφος ταινιών που έπαιζε εως τώρα για να μην αμαυρώσει περισσότερο την καριέρα της.

Βαθμολογία: 0.5/5

Ηλίας Μιχαηλάκης