Ο μαύρος Πάνθηρας – Black Panther (2018)

Σύνοψη

Μετά την πρώτη του εμφάνιση στο δρόμο του Captain America και μετά το θάνατο του πατέρα του, ο βασιλιάς Τ`Τσαλά επιστρέφει στην πατρίδα του, τη Γουακάντα -ενός τεχνολογικά ανεπτυγμένου μα απομονωμένου Αφρικανικού κράτους- για να πάρει τη θέση του στο θρόνο. Όταν ένας παλιός και ισχυρός εχθρός επανεμφανίζεται, το θάρρος του Τ`Τσαλά-βασιλιά -και Black Panther- δοκιμάζεται σε μια τρομερή σύγκρουση που απειλεί την Γουακάντα, αλλά και ολόκληρo τον πλανήτη. Αντιμέτωπος με προδοσία και κινδύνους, ο νέος βασιλιάς πρέπει να συγκεντρώσει τους συμμάχους του και να απελευθερώσει όλη τη δύναμη του Black Panther, για να εξολοθρεύσει τους εχθρούς του και να προστατέψει τον λαό του.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

3 Βραβεία Όσκαρ (2019):

• Μουσικής (Ludwig Göransson)
• Ενδυματολογίας (Ruth E. Carter)
• Παραγωγής (Hannah Beachler, Jay Hart)

4 υποψηφιότητες για Όσκαρ (2019):

• Καλύτερης Ταινίας (Kevin Feige)
• Τραγουδιού (Sounwave, Kendrick Lamar, Anthony Tiffith, SZA)
• Μοντάζ Ήχου (Benjamin A. Burtt, Steve Boeddeker)
• Μίξης Ήχου (Steve Boeddeker, Brandon Proctor, Peter J. Devlin)

3 υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες:

• Καλύτερης Ταινίας
• Μουσικής (Ludwig Göransson)
• Τραγουδιού (Sounwave, Kendrick Lamar, Anthony Tiffith, SZA)

Επίσης, η ταινία ήταν υποψήφια για Βραβείο BAFTA στην κατηγορία Καλύτερων Οπτικών Εφέ (Geoffrey Baumann, Jesse James Chisholm, Craig Hammack, Daniel Sudick)

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Νέα προσθήκη στο παραγωγικότατο σύμπαν της Marvel και η τελευταία πριν το πολυαναμενόμενο «Avengers: Infinity War». Θα μπορούσαμε να πούμε πως η Marvel έχει βρει πλέον τη μαγική συνταγή έτσι ώστε κάθε ταινία της να θεωρείται άνω του μέτριου και τις περισσότερες φορές το έχει επιτύχει αυτό. Εδώ μας μεταφέρει στην Αφρική για να μας συστήσει λεπτομερώς τον Black Panther, τον οποίο και πρωτοείδαμε στο Captain America: Civil War.

Με μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση απ’ότι έχουμε συνηθίσει με άλλους ήρωες, η ιστορία του «Μαύρου Πάνθηρα» ξετυλίγεται με σχετικά αργούς ρυθμούς, βασιζόμενη κυρίως σε ερμηνείες και τοπική κουλτούρα, ξεχωρίζοντας έτσι ως η πιο «παραδοσιακή» ταινία της Marvel. Αυτό απ’τη μια είναι αρκετά πρωτότυπο, από την άλλη όμως το υπερβολικό συναίσθημα που προσπαθεί να περάσει, σε συνδυασμό με την τοπική κλισέ ιστορία γύρω απ’το θρόνο της κρυφής κοινωνίας των Wakanda, όσο περνάει η ώρα γίνεται κουραστική και φλύαρη, δίχως εκτόνωση διαμέσου χιούμορ ή σκηνών δράσης. Έτσι περιοριζόμαστε σε λίγες σκηνές που αξίζουν (η σκηνή μάχης στους καταρράκτες είναι εξαιρετικά μοναδική) και κάνουν τη θέαση πιο ανάλαφρη και αντίστοιχα 2-3 εντελώς κρύες ατάκες που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν αν ήθελαν να χτίσουν μια σοβαροφανής ταινία. Επίσης ναι μεν οι χαρακτήρες είναι σχεδόν όλοι εξαιρετικοί, αλλά το «πάντρεμα» του Μαρβελοαφρικάνικου κλίματος δεν δείχνει να δένει, ενώ οι μακρόσυρτοι διάολογοι και οι αντιρατσιστικές ατάκες θα κάνουν τους κριτές να γλείφουν τα δάχτυλά τους.

Στα των ερμηνειών, όπως προανέφερα έχουμε ένα αξιόλογο αποτέλεσμα, όχι όμως από όλους. Ο Chadwick Boseman συμπαθέστατος, ώριμος και σοφός, ταιριάζει άψογα στον ρόλο του πρωταγωνιστή. Προετοιμαστείτε βέβαια να τον βλέπετε κυρίως με «πολιτικά» ρούχα και όσο λιγότερο γίνεται με τη στολή του, μιας και το σενάριο τον θέλει πιο πολύ ως T’Challa παρά ως Black Panther. Από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες ξεχωρίζουν οι Lupita Nyong’o (Nakia) και Andy Serkis (Klaue), καθώς όποτε τους δίνεται η ευκαιρία φρεσκάρουν κατά πολύ το σχετικά βαρύ κλίμα της ταινίας. Ο Serkis βέβαια είναι στα όρια του «guest» χαρακτήρα, αλλά σε κάθε του πλάνο είναι απολαυστικός όσο δεν πάει άλλο. Ο Michael B. Jordan είναι ο αλαζόνας έφηβος και από τους πιο άπειρους αντιπάλους που έχουμε δει σε ταινία του είδους και ο Martin Freeman έχει έναν τόσο κακογραμμένο και φθηνιάρικο χαρακτήρα που σε κάνει να απορείς γιατί δέχτηκε να συμμετάσχει και να ξεφουρνίζει ατάκες 12χρονου.

Άλλο ένα λιθαράκι για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα διχάσει τους φανς μιας και δείχνει αρκετά αλλοπρόσαλλο χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Είναι εμφανές πως απευθύνεται πιο πολύ σε κριτές και κοινό που δεν ενθουσιάζεται τόσο με σκηνές δράσης, χάνει όμως την ουσία μιας και ακολουθεί περισσότερο μονοπάτια αλά «James Bond» παρά «super ήρωα».

Βαθμολογία: 2.5/5
Ηλίας Μιχαηλάκης