Birdman ή (Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας) – Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) (2014)

Σύνοψη

Ο ηθοποιός Ρίγκαν Τόμσον έγινε πριν από χρόνια διάσημος παίζοντας έναν σούπερ-ήρωα, τον άνθρωπο πουλί, και τώρα προσπαθεί να ανεβάσει ένα θεατρικό στο Μπρόντγουεϊ. Τις ημέρες που προηγούνται της πρεμιέρας, πρέπει να πολεμήσει με τον εγωισμό του, αλλά και τις ενδοοικογενειακές του διαμάχες. Όλα αυτά, για να αποδείξει πως μπορεί να διεκδικήσει πίσω την παλιά του δόξα.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

4 Βραβεία Όσκαρ (2015):

• Καλύτερης Ταινίας (Alejandro G. Iñárritu, John Lesher, James W. Skotchdopole)
• Σκηνοθεσίας (Alejandro G. Iñárritu)
• Σεναρίου (Alejandro G. Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo)
• Φωτογραφίας (Emmanuel Lubezki)

5 υποψηφιότητες για Όσκαρ (2015):

• Α’ Ανδρικού Ρόλου (Michael Keaton)
• Β’ Ανδρικού Ρόλου (Edward Norton)
• Β’ Γυναικείου Ρόλου (Emma Stone)
• Μίξης Ήχου (Jon Taylor, Frank A. Montaño, Thomas Varga)
• Ηχητικών Εφέ (Aaron Glascock, Martín Hernández)

2 Χρυσές Σφαίρες:

• Α’ Ανδρικού Ρόλου (Michael Keaton)
• Σεναρίου (Alejandro G. Iñárritu, Nicolás Giacobone, Alexander Dinelaris, Armando Bo)

Η ταινία τιμήθηκε με βραβείο BAFTA στην κατηγορία Καλύτερης Φωτογραφίας (Emmanuel Lubezki).

Βραβείο Σεζάρ στην κατηγορία Καλύτερης Ξένης Ταινίας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

 

Το νέο πόνημα του Alejandro González Iñárritu, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του ταινίες όπως 21 Grams, Babel και Biutiful, είναι σίγουρα μια ταινία που θα συζητηθεί πολύ. Σαφώς και έχει οσκαρικό χαρακτήρα και αυτό φαίνεται από τις προθέσεις του. Το ερώτημα είναι… τελικά είναι μια ταινία κάποιου super-ήρωα ή όχι?

 

 

Από το ερώτημα αυτό λοιπόν ξεκινούν όλα. To Birdman έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα κυρίως λόγω της ιδιαίτερης σκηνοθεσίας του, η οποία έχει γίνει με μια μόνο κάμερα και με 3-4 συνεχόμενες λήψεις συνολικά! Ναι καλά ακούσατε, εκτός του ότι η βασική πλοκή αφορά μια θεατρική παράσταση, η ταινία είναι και μια θεατρική παράσταση από μόνη της. Μοντάζ δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου, καθώς ο σκηνοθέτης τρέχει σαν τρελός στους χώρους που διαδραματίζεται η ταινία, χωρίς να αλλάζει η λήψη για ολόκληρα μισάωρα και παραπάνω.

Αυτό είναι μεγάλη «μαγκιά» για έναν σκηνοθέτη αλλά και μεγάλη πρόκληση για τους ηθοποιούς, οι οποίοι μόνο άγνωστοι δεν είναι. Η Emma Stone πιο φυσική δεν γίνεται, Zach Galifianakis και Naomi Watts είναι παραπάνω από καλοί, ενώ ο Edward Norton πάει καρφί για oscar Β’ Αντρικού Ρόλου. Τελευταίο φυσικά άφησα τον «βασιλιά της ζούγκλας». Τον απολαυστικότατα άρτιο Michael Keaton, ο οποίος πάντα με εντυπωσίαζε σαν ηθοποιός, σε ότι κι αν έπαιζε, αλλά πιστεύω πως εδώ έδωσε ρέστα. Έδωσε την ψυχή του σ’αυτό τον ρόλο σε κάθε λεπτό αυτής της πολύ δύσκολης, σκηνοθετικά, ταινίας και τα κατάφερε. Λίγοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να το καταφέρουν αυτό.

 

 

Αφού λοιπόν έχουμε μια δύσκολη αλλά παράλληλα άρτια σκηνοθεσία και ερμηνίες που φωνάζουν «Oscar», το μόνο που μένει είναι το όλο story και το τι τελικά θέλει να πει η ταινία. Σ’αυτό τον τομέα είναι που μας τα χαλάει το Birdman. Ενώ απ’τη μία έχουμε έναν ξεπεσμένο ηθοποιό, που παλιότερα είχε ενσαρκώσει επιτυχημένα έναν μεγάλο ήρωα (και όχι δεν μιλάω για την καριέρα του Michael Keaton, αλλά για τον Riggan Thomson, τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει ο Keaton στην ταινία), ο οποίος θέλει να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο και παλεύει με το «εγώ» του για να τα καταφέρει, ξέρεις περίπου περί τίνος πρόκειται (χωρίς βέβαια να βλέπουμε και κάτι πρωτότυπο σ’αυτό τον τομέα).

Εκεί όμως έρχεται να προστεθεί στο σενάριο κάτι που υποτίθεται δημιουργεί μια πρωτοτυπία, αλλά είναι εκτός κλίματος… οι υπερδυνάμεις του κεντρικού πρωταγωνιστή. Κάτι το οποίο μένει ανεξήγητο μέχρι και το τέλος για να διαλέξεις (κάτι σαν το τέλος του Inception δηλαδή). Το θέμα μου εδώ είναι ότι όλα παρουσιάζονται πολύ ρεαλιστικά χωρίς να μένει χώρος για έναν superhero. Είναι σαν να βάζεις τον Spiderman στο Forrest Gump… τον Superman στο American Beauty… δεν θα κολλήσει ποτέ. Αυτό το κατάφερε μόνο ο Nolan με την τριλογία του Batman, αλλά κι εκείνο είχε «έδαφος» για να πατήσει ο Bruce Wayne/Batman και να παρουσιαστεί όσο πιο προσγειωμένα γίνεται. Όπως επίσης κάποιες εμφανώς σατιρικές σκηνές, όπως για παράδειγμα ο Iron Man να παλεύει με τον Bumblebee (με στολές ανθρώπων εννοείται). Όλα αυτά δυστυχώς ρίχνουν το επίπεδο που θα ήθελε να έχει η ταινία.

 

 

Το Birdman είναι μια ιδιαίτερη ταινία, είναι μια ταινία που κάποιοι θα θεοποιήσουν και κάποιοι άλλοι θα μισήσουν και θα την χαρακτηρίσουν με τα χειρότερα επίθετα. Εγώ μετά από μια «γλυκόπικρη επίγευση» στέκομαι κάπου στη μέση και αναπολώντας αυτό που είδα ξέρω σίγουρα πως αν «ξεχάσεις» τον τίτλο και κάποιες πολύ ενοχλητικές σκηνές, μιλάμε για μια εξαιρετική ταινία.

 

Βαθμολογία: 3/5

Ηλίας Μιχαηλάκης