Assassin’s Creed (2016)

Σύνοψη

Ο θανατοποινίτης Callum Lynch (Michael Fassbender) γίνεται το αντικείμενο του ενδιαφέροντος για την μυστηριώδη Ισπανική εταιρία Abstergo. Στα εργαστήριά τους η Sophia Rikkin (Marion Cotillard) χρησιμοποιώντας μια πρωτοποριακή τεχνολογία που μπορεί και ξεκλειδώνει τις γενετικές μνήμες, δίνει τη δυνατότητα στον Callum να βιώσει τις περιπέτειες του προγόνου του, Aguilar de Nerha, στην Ισπανία του 15ου αιώνα και της Ιεράς Εξέτασης. Τότε ο Callum ανακαλύπτει ότι κατάγεται από μια μυστηριώδη κρυφή αδελφότητα, τους Assassins, και καταφέρνει να συγκεντρώσει γνώσεις και ικανότητες που θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την καταπιεστική και παντοδύναμη οργάνωση Templar που συνεχίζει να υφίσταται μέχρι και τις μέρες μας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Άλλη μια μεταφορά video game στη μεγάλη οθόνη. Οι πιο σκληροί κριτές θα είναι οι ίδιοι οι οπαδοί του παιχνιδιού και από τα δικά τους σχόλια θα καταλάβουμε αν έγινε πιστά η μεταφορά ή όχι. Σαν ταινία το μόνο που χρειάζεται είναι μια καλή σκηνοθεσία για το είδος και έναν σοβαρό χαρακτήρα μιας και βασίζεται σε σενάριο που περιέχει δολοφόνους.

Τα χαρακτηριστικά που προανέφερα η ταινία τα έχει και με το παραπάνω. Όντας αρκετά ώριμη με τις κατάλληλες δόσεις φαντασίας που της χρειάζεται, από εικόνα και ατμόσφαιρα δεν ζητάς κάτι παραπάνω. Το σενάριο έχει ως εξής… Όταν ο Cal Lynch (Michael Fassbender) καταδικάζεται σε θανατική ποινή για φόνο, η κρυφή για τον κόσμο, εταιρεία Abstergo τον μεταφέρει από την φυλακή στις εγκαταστάσεις της. Εκεί υπάρχει όλη η τεχνολογία για να κάνει τη δουλειά που θέλουν, δηλαδή να εξοικειωθεί με το μηχάνημα «Animus» με το οποίο αναβιώνει μνήμες ενός προγόνου του, μέλος των «Ασασίνων», ο οποίος πάλευε εναντίον των Ναϊτών στην Ισπανία το έτος 1492. Ο σκοπός είναι η εύρεση της τοποθεσίας του Μήλου της Εδέμ έτσι ώστε να καταπατηθεί η ελεύθερη βούληση και να σταματήσει η βία στην ανθρωπότητα.

Οι σκηνές αναβίωσης του παρελθόντος δείχνουν να είναι η ραχοκοκαλιά της ταινίας, παρ’όλο που το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδραματίζεται στην τωρινή εποχή. Οι σκηνές δράσης εκεί είναι αρκετά επικές με ένα όμορφο φίλτρο στην εικόνα που σε μαγνητίζει και σε μεταφέρει χωρίς δεύτερες σκέψεις στην παλιά αυτή εποχή. Είναι λογικό βέβαια από ένα σημείο και μετά να ανυπομονείς πότε θα ξανασυνδεθεί ο πρωταγωνιστής στο «Animus» για να χορτάσει το μάτι σου. Αυτό σημαίνει ότι το καλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι στις αναμνήσεις του προγόνου του πρωταγωνιστή (τον οποίο όπως είναι αναμενόμενο ενσαρκώνει πάλι ο Fassbender) και όχι η βασική ιστορία που συμβαίνει στην τωρινή εποχή. Εκεί υστερεί λίγο και το σενάριο καθώς δεν έχει δοθεί τόση βάση στο τώρα όσο στο πριν, με αποτέλεσμα να μην ξετυλίγεται με τόσο ενδιαφέρον τρόπο. Εξάλλου το να βλέπεις κάποιον που θεωρείται νεκρός και βρίσκεται χωρίς τη δική του θέληση σε μία μυστική εταιρεία η οποία τον «συνδέει» με ειδικό εξοπλισμό για να πάει κάπου αλλού, όλο και κάτι μας θυμίζει και ειδικά προς «Matrix» μεριά.

Όπως και να’χει η ταινία με την ωριμότητά της, τις πολύ καλά δουλεμένες χορογραφίες της και τις καλοστημένες σκηνές δράσης (δυστυχώς όμως μην περιμένετε να δείτε βία επί της οθόνης) καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και το κερασάκι στην τούρτα δεν είναι κάτι άλλο πέραν του Michael Fassbender, ο οποίος δείχνει να έχει πειστεί ότι του ανήκει ο ρόλος αν και σε κάποια σημεία δείχνει αρκετά συγκρατημένος ερμηνευτικά (πιθανότατα λόγω οδηγιών του σκηνοθέτη). Η Marion Cotillard ξέρουμε ότι θα μπορούσε να δώσει πιο πολύ έμφαση στο ρόλο της, γι’αυτό και δεν μπορεί να ξεφύγει από μία μέτρια ερμηνεία και ο Jeremy Irons βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο σε έναν από τους πιο «guest» ρόλους που τον έχουμε δει ποτέ.

Η νέα χρονιά λοιπόν ξεκινάει με μία αρκετά καλή (και ξανατονίζω ώριμη) μεταφορά ενός video game στο σινεμά, η οποία έχει τα περισσότερα από αυτά που χρειάζεται μια ταινία του είδους για να την αποδεχτεί το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού που αγαπάει τις ταινίες φαντασίας και θα πάει να την δει. Το Assassin’s Creed έχει μάθει από λάθη άλλων ταινιών και έχει προσαρμόσει το σενάριο του video game στα πλαίσια μιας κινηματογραφικής ταινίας και δεν απευθύνεται μόνο στους fan του παιχνιδιού, κάτι που μόνο θετικά λειτουργεί σε μία ταινία που βασίζεται σε video game. Η ιστορία θα δείξει…

Βαθμολογία: 3/5

Ηλίας Μιχαηλάκης