Andrei Tarkovsky

Biography

(1932 - 1986) Ο Andrei Tarkovsky υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές σκηνοθέτες της Σοβιετικής Ένωσης που έδρασε σε παγκόσμια κλίμακα. Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά. Οι ελάχιστες ταινίες που γύρισε, αναγνωρίστηκαν διεθνώς ως αριστουργήματα κι έγραψαν ιστορία στο χώρο της 7ης τέχνης. Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα συμμετείχε σε γεωλογική αποστολή στην ανατολική Σιβηρία. Από το 1956 φοίτησε για περίπου τέσσερα χρόνια στην κινηματογραφική σχολή VGIK. Αρχικά γύρισε τρεις υπέροχες ταινίες μεσαίου μήκους, που από την αρχή προδήλωναν για την πορεία των ταινιών που θα ακολουθήσει. Μία από αυτές είναι το "Βιολί και ο οδοστρωτήρας" (1961), την οποία παρουσίασε στις τελικές του εξετάσεις για την πτυχιακή του εργασία στη σχολή. Η πρώτη σημαντική του ταινία είναι "Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν" (1962), η οποία κερδίζει Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας και γίνεται αμέσως γνωστός στο ευρύ κοινό. Το 1966 παρουσιάζει το βιογραφικό αριστούργημα "Αντρέι Ρουμπλιόφ", που αναφέρεται στη ζωή και το έργο, ενός μεγάλου ζωγράφου του 15ου αιώνα. Ένα λογοκριμένο καλλιτεχνικό επίτευγμα, που απαγορεύτηκε από τις σοβιετικές αρχές, με αποτέλεσμα, η δημόσια προβολή της στη Ρωσία να καθυστερήσει για αρκετά χρόνια μέχρι το 1971. Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ των Καννών, αποκομίζοντας το βραβείο FIPRESCI. Το 1972 παρουσιάζει το επόμενο πρωτοποριακό του έργο με τίτλο "Σολάρις". Είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που πολλοί το χαρακτήρισαν ως η ρωσική απάντηση στο έργο "2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος". Το 2002 το "Σολάρις" διασκευάστηκε ξανά από τον Steven Soderbergh με πρωταγωνιστή τον George Clooney. Το 1974 ο Andrei Tarkovsky μας παρουσίασε ένα κοινωνικό ποιητικό έργο με τίτλο "Ο καθρέφτης", που θεωρείται ταινία μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας γεμάτο εικόνες που σε αιχμαλωτίζουν. Το "Στάλκερ" (1979) είναι άλλη μία σημαντική δημιουργία που συνδυάζει το δράμα με τη φαντασία. Στη δεκαετία του 1980, εγκαταλείπει τη Ρωσία και γυρίζει στην Ιταλία την περίφημη "Νοσταλγία" (1983). Η καριέρα του κλείνει στη Σουηδία με το κύκνειο άσμα του "Η θυσία" (1986). Η ταινία αυτή απέσπασε Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών, καθώς επίσης και τρία ακόμη βραβεία, λίγο πριν το θάνατό του. Ο Andrei Tarkovsky πεθαίνει στις 29 Δεκεμβρίου 1986 στο Παρίσι από καρκίνο των πνευμόνων.