The Equalizer 2 (2018)

Σύνοψη

Ο Robert McCall απονέμει δικαιοσύνη στο πλευρό των καταπιεσμένων και αδύναμων. Πόσο μακριά θα φτάσει όμως για κάποιον που αγαπάει;

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Υπάρχουν κάποιες ταινίες που είναι για συγκεκριμένους ηθοποιούς. Μια από αυτές είναι το Equalizer. Η πρώτη ταινία κέρδισε τις εντυπώσεις για την απλότητα και την ωμότητά της, καθώς δεν βασιζόταν στον όρο «Action» αλλά στον πρωταγωνιστή. Χρειαζόταν μια επιβλητική παρουσία η οποία βρέθηκε στο πρόσωπο του Denzel Washington.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, η οποία συνεχίζεται με ένα sequel στα ίδια ακριβώς επίπεδα χωρίς να χάνεται καθόλου η αίγλη και η δυναμικότητα της πρώτης ταινίας. O σκηνοθέτης Antoine Fuqua, ο οποίος εκτός από το Equalizer έχει σκηνοθετήσει άκρως επιτυχημένες παραγωγές, όπως Training Day, Tears Of The Sun, Shooter, Southpaw και άλλα, ξέρει πως να δημιουργήσει κάτι εξαιρερικό και έχει ξανά το κατάλληλο «όπλο» για κάτι τέτοιο, τον 64χρόνο πλέον Denzel Washington. Η ιστορία είναι λίγο διαφορετική από το προηγούμενο καθώς δεν υπάρχει ο ένας «κακός», ο μεγάλος αντίπαλος με τις μεγάλες δεξιότητες, που θα αντιμετωπίσει ο πρωταγωνιστής κυρίως στο τέλος. Εδώ έχουμε μικρές ιστορίες εκδίκησης, τις οποίες «εξισορροπεί» κατά τη διάρκεια της ταινίας ο Washington και όσο γίνεται αυτό αποκαλύπτεται μια πλεκτάνη που δεν περίμενε, μέχρι να φτάσουμε στην τελική σκηνή μάχης σε μια άκρως εντυπωσιακή τοποθεσία. Αυτό είναι κάτι ευχάριστο γιατί δεν ακολουθείται το ίδιο ακριβώς σεναριακό μοτίβο (αν και προσωπικά μου έλειψε λίγο το να υπάρχει ένας μεγάλος αντίπαλος, ένα «αντίβαρο» για τον πρωταγωνιστή). Το σενάριο «πλαγιάζει» εύλογα, προσθέτοντας δευτερεύοντες χαρακτήρες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται πολύ σωστά, είτε με συναισθηματικό σκοπό, είτε απλά για να μάθουμε περισσότερα για το βιογραφικό του πρωταγωνιστή (κάτι που δεν είχε γίνει τόσο στην πρώτη ταινία).

Ο Washington είναι ο ένας, ο άνθρωπος που σηκώνει το βάρος μιας ολόκληρης ταινίας μόνος του, την φέρνει στα μέτρα του και χωρίς άγχος και δυσκολία, σου «επιβάλει» να τον απολαύσεις σε κάθε του κίνηση, μορφασμό, ειρωνικό γέλιο ή ατάκα που θα ξεστομίσει και θα είναι πάντα πετυχημένη. Η παρουσία του και μόνο, με το απλό του ντύσιμο και την άπειρη ψυχραιμία του, ανεβάζει την ταινία πολλά επίπεδα πιο πάνω απ’ότι θα ήταν με οποιονδήποτε άλλο στη θέση του. Κοντά του έχει τον πιτσιρικά-γείτονά του «Miles» (Ashton Sander), τον οποίο και θέλει να βάλει στο σωστό δρόμο. Ο Miles είναι ο κλασικός αδύναμος κρίκος, ο οποίος απογοητευμένος απ’τα γεγονότα της ζωής του, θέλει να γίνει «μαγκάκι» και κάνει ότι του λένε οι άλλοι πηγαίνοντας όπου πάει το «κύμα». Πολύ καλή ερμηνεία από τον Sander, που δείχνει να είναι κατάλληλος χωρίς υπερβολές. Ξεχωρίζει επίσης ο Pedro Pascal (Game Of Thrones), ο οποίος υποδύεται έναν πρώην συνάδελφο του Washington και η «ωμή» και απλοποιημένη ερμηνεία του σε «ψαρώνει», μέχρι να καταλάβεις τι «κουμάς» είναι.

Γενικά όπως και στο πρώτο, το Equalizer 2 είναι μια ταινία που βασίζεται στις ερμηνείες και χωρίς αυτές, θα ήταν κάτι μέτριο. Από κει και πέρα, αν σας αρέσει το είδος θα την απολαύσετε και δεν θα καταλάβετε πότε περνάει ένα 2ωρο για πλάκα, με τον Washington να εξισορροπεί τα πάντα.

Βαθμολογία: 3.5/5
Ηλίας Μιχαηλάκης