Amy, το κορίτσι πίσω από το όνομα – Amy (2015)

Σύνοψη

Μια ενδοφλεβική ματιά πίσω από μια μουσική ιδιοφυΐα, την Έιμι Γουάινχαουζ (1983-2011), τόσο ως προσωπικότητα, όσο και μέσω της οικογένειας της, των ΜΜΕ, της δόξας και της εξάρτισης σε ουσίες. Περιλαμβάνεται αρχειακό υλικό που βλέπει πρώτη φορά φώτα δημοσιότητας.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

Επίσης, κέρδισε Βραβείο BAFTA στην κατηγορία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Ένα ντοκιμαντέρ μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένο όταν καταφέρνει να ρίξει φως σε κάποιο θέμα που μέχρι σήμερα έμοιαζε με αίνιγμα. Πολλοί θα γνώριζαν κατά τύχη, πως η Amy Winehouse ήταν μια τραγουδίστρια που αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα εξαιτίας του εθισμού της στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ και εν πάση περίπτωση σε όλα όσα συνοδεύουν τον rock & roll τρόπο ζωής.

Για πολλούς αποτελούσε μια θλιβερή φιγούρα με το χάρισμα μιας φωνής γεμάτης ψυχή και βάθος, που θύμιζε αναμφίβολα μεγάλες φωνές που όμως είχαν τα διπλάσια αν όχι παραπάνω χρόνια της. Το νήμα της ζωής της κόπηκε ξαφνικά στην ηλικία των 27 ετών, εξαιτίας της ίδιας της της αυτοκαταστροφικής ιδιοσυγκρασίας. Στις 23 Μαρτίου το 2011 η Amy ηχογράφησε το ντουέτο ΄΄BodyandSoul΄΄ μαζί με τον Tony Bennet. Μετά από 4 μήνες από την ηχογράφηση, έχασε τη ζωή της.

Ο σκηνοθέτης Asif Kapadia δομεί το πορτρέτο μιας τραγουδίστριας την οποία προφανώς δεν γνωρίζαμε καθόλου. Το οδοιπορικό της ζωής της ξετυλίγεται από την παιδική της ηλικία στο Southgate του βόρειου Λονδίνου, μέχρι τον θάνατό της το 2011.

Η αεικίνητη περσόνα, που συνεχώς το διασκέδαζε είχε γίνει αντικείμενο σχολιασμών και πολλές φορές χλευασμών σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, όμως στην προσωπική της ζωή ήταν μια καταθλιπτική ψυχή που είχε ανάγκη καθοδήγησης, κάποιον που θα έλεγε ‘’Όχι’’ στις αδυναμίες της. Η μητέρα της η Cynthia, αποκαλύπτει πως φοβόταν να γίνει σκληρή με την κόρη της. Η Amy της έλεγε συνεχώς πως ήταν πολύ ‘’ελαστική’’. Το διαζύγιο των γονιών της, όταν εκείνη ήταν 9 ετών, υπήρξε ένα καθοριστικό σημείο που επηρέασε αρνητικά την συμπεριφορά της. Στα 13 της είχε είδη πέσει στα αντικαταθλιπτικά.

O σκηνοθέτης πήρε συνεντεύξεις από τους φίλους της, τα μέλη της οικογένειάς και τους συνεργάτες της που την γνώριζαν. Αυτά τα αποσπάσματα ήχου παίζουν σαν αφήγηση πάνω σε πολλά σπιτικά βίντεο. Πολύ λίγοι είχαν μια τόσο προσωπική της εικόνα όσο ο πρώτος της μάνατζερ Nick Shymansky. Το πρώιμο μονοπάτι της προς τη δόξα έχει βιντεοσκοπηθεί σε φτηνή βιντεοκάμερα. Το ωμό, ακατέργαστο ταλέντο της σε πλήρη απεικόνιση μαζί με τους εθισμούς της, την κατάθλιψη και τη βουλιμία. Και οι δύο πλευρές εξιστορούνται μέσα από πρόσφατα συγκεντρωμένες συνεντεύξεις, σπάνιο φωτογραφικό υλικό και ακυκλοφόρητα φιλμ.

Ο Asif Kapadia μας παρουσιάζει ένα θρύλο εν τη γενέσει. Το γεγονός που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η χτυπητή αντίθεση ανάμεσα στην απλότητα της ζωής της πριν αποκτήσει μαζική αναγνωσιμότητα και το πόσο ριζικά άλλαξε μετά από αυτή.

Η ασθενική τραγουδίστρια περιτριγυρισμένη από ένα επιθετικό σμήνος παπαράτσι να την πολιορκούν με τα φλας τους που αναβοσβήνουν σαν τα φωτορυθμικά της ντίσκο. Η Amy κινούνταν από την αγάπη της για τη τζαζ αλλά στοιχειώνονταν από δαίμονες. Ήταν παντελώς απροετοίμαστη για την ραγδαία φήμη που απέκτησε. Την εποχή που έδινε την τελευταία της συναυλία στην πρωτεύουσα της Σερβίας το Βελιγράδι, ήταν προφανές πως είχε στερέψει ολοκληρωτικά. Ανίκανη ή χωρίς τη θέληση να ερμηνεύσει καθώς τρέκλιζε πάνω στην σκηνή σε προφανή ζάλη καθώς το πλήθος των χιλιάδων θεατών της φώναζε να τραγουδήσει. Αυτό που εν τέλει μένει είναι το τρυφερό πορτρέτο της ντροπαλής μα χαρισματικής τραγουδίστριας της οποίας η εξωφρενική επικοινωνία ,που είχε πολλές φορές, επισκίαζε το εξαιρετικό της ταλέντο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Ο φίλος της Tony Bennet, την συνέκρινε με τις ισάξιες , της Billie Holiday και της Ella Fitzgerald. Κάτι τέτοιο μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά όσο πλησιάζουμε στο τέλος του ντοκιμαντέρ, μοιάζει απόλυτα λογικό. Amy forever..

Βαθμολογία: 4/5

Δραγγανά Χριστίνα