Spider-Man: Η επιστροφή στον τόπο του – Spider-Man: Homecoming (2017)

Σύνοψη

Ενθουσιασμένος από την εμπειρία του με τους Εκδικητές, ο νεαρός Πίτερ Πάρκερ/Spider-Man επιστρέφει στο σπίτι του, όπου ζει με την θεία Μέι κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του καινούργιου του μέντορα, Τόνι Σταρκ. Ο Πίτερ προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καθημερινή του ρουτίνα, αποσπάται όμως από τις σκέψεις του που του υποδεικνύουν ότι είναι κάτι περισσότερο από ένας απλός φιλικός γείτονας. Όταν όμως εμφανίζεται ο Vulture, ένας καινούργιος εχθρός, τότε όλα εκείνα που ο Πίτερ θεωρεί σημαντικά μοιάζουν να απειλούνται.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Φτάσαμε λοιπόν να δούμε και τον Spiderman στο σύμπαν της Marvel όπου μεσουρανούν οι Avengers (και όχι μόνο). Να’ναι καλά η συνεργασία που έγινε μεταξύ Sony και Marvel, η οποία μόνο ενδιαφέρουσα μπορεί να χαρακτηριστεί καθώς ανοίγονται νέοι ορίζοντες για τις 2 εταιρίες και το μέλλον δείχνει πολλά υποσχόμενο.

Ομολογώ πως στο τελευταίο Captain America είχα τις επιφυλάξεις μου. Ο τρόπος όμως που παρουσιάστηκε ο Tom Holland ως Spiderman και εντάχθηκε πολύ όμορφα σαν guest μας γλύκανε αρκετά, κάνοντάς μας να περιμένουμε με ανυπομονησία την solo ταινία του με το ειρωνικό όνομα «Homecoming» (σηματοδοτόντας έτσι την επιστροφή του ήρωα στο σπίτι του, δηλαδή στην Marvel).

Η ταινία λοιπόν όπως ήταν αναμενόμενο, είναι πολύ διαφορετική από τις ταινίες Spiderman που είχαμε δει εως τώρα και αυτό κυρίως οφείλεται στην φρεσκάδα της απ’την αρχή εως το τέλος. Ο Tom Holland δείχνει να είναι ο απόλυτος Spiderman λες και γράφτηκαν τα comic γι’αυτόν και το γεγονός αυτό λειτουργεί σαν κινητήρια δύναμη για να αποδώσει η ταινία σε όλους τους τομείς και κυρίως στη δράση και το χιούμορ που ρέουν αβίαστα σε όλη τη διάρκεια.

Απ’την άλλη έχουμε ακόμα ένα θετικό στοιχείο που είναι το καλοδουλεμένο story, το οποίο «μοιράζει» ισάξια τα νεανικά προβλήματα του νεαρού υπερήρωα πρωταγωνιστή, με τα πιο σημαντικά που είναι η ανακάλυψη των δυνάμεών του και η προστασία της πόλης από κακούς. Οι σκηνές δεν «φλυαρούν» και δεν κουράζουν ούτε ως νεανική αλλά ούτε και ως υπερηρωική ταινία και αυτή δείχνει να είναι η πιο πετυχημένη συνταγή Spiderman που ψάχναμε στο παρελθόν. Να ξέρετε πως υπάρχουν αρκετές αυτοσαρκαστικές αναφορές σε παλιότερα Spiderman αλλά και «σπόντες» προς την DC.

Ο Holland είναι νέος, αγνός, φυσικός και ορεξάτος αποτελώντας έτσι την ιδανικότερη επιλογή ηθοποιού για το ρόλο, δείχνοντας ότι αγαπάει πολύ αυτό που κάνει, όπως μας είχε προϊδεάσει άλλωστε και στο Civil War. Παράλληλα η παραγωγή δεν τον έχει αφήσει εντελώς μόνο. Υπάρχει ο μέντοράς του, Robert Downey Jr. (Iron Man) ο οποίος για άλλη μια φορά είναι απολαυστικός οπότε εμφανίζεται (με στολή ή χωρίς), υπάρχει ως guest ο Chris Evans (Captain America) που συμμετέχει με έξυπνο τρόπο για να προστεθούν παραπάνω δόσεις χιούμορ, ενώ και ο κολλητός του νέου Peter Parker είναι τουλάχιστον συμπαθής. Ο Holland απέναντί του έχει έναν Michael Keaton ως Vulture, ο οποίος δεν είναι άσχημος αλλά θα μπορούσε και καλύτερα ερμηνευτικά, ίσως βέβαια σ’αυτό να μην τον βοήθησε και ο χρόνος που είχε στον φακό. Άκρως ειρωνικό πάντως είναι το γεγονός ότι ο Keaton παλιότερα είχε ενσαρκώσει τον Batman της DC και επίσης το ότι πρωταγωνίστησε στο οσκαρικό Birdman, ενώ εδώ θα μπορούσε πάλι να χαρακτηριστεί ως «birdman» μιας και ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει είναι το ίδιο και το αυτό!

Το Spiderman Homecoming είναι ίσως η καλύτερη μεταφορά Spiderman στη μεγάλη οθόνη εως τώρα και αυτό οφείλεται κυρίως στον Tom Holland όχι τόσο ερμηνευτικά αλλά επειδή ταίριαξε άψογα το συνολικό του προφίλ στον ρόλο του διάσημου «Αραχνοήρωα». Η Marvel καλά κρατεί και όπως πάντα οι φανατικοί θα πρέπει να μείνουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Καλή προβολή!

Βαθμολογία: 3.5/5
Ηλίας Μιχαηλάκης