«Η ζήλεια» (“ La jalousie” ) είναι μια ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Φιλίπ Γκαρέλ , που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας , τον Σεπτέμβριο του 2013. Η ταινία ακολουθεί την πορεία μιας ερωτικής σχέσης ανάμεσα στον Λουί, τον οποίο υποδύεται ο Λουί Γκαρέλ, και στην Κλώντια -η μυστηριώδης γαλλο-ελληνίδα Άννα Μουγκλαλίς.

Το φιλμ ξεκινά με μία σεκάνς όπου ο Λουί , γοητευτικός ηθοποιός του θεάτρου που μόλις και μετα βίας βγάζει τα προς το ζην, εγκαταλείπει την γυναίκα του και την μικρή του κόρη ώστε να μπορέσει να ζήσει ανενόχλητος τον έρωτά του με την επίσης ηθοποιό Κλώντια, η οποία όμως είναι προς το παρόν άνεργη και βυθισμένη στην απραξία της καθημερινότητας, αναγκασμένη να ζει στο μικρό και ατημέλητο διαμέρισμα που συντηρούν οι δυο τους. Η ζήλεια, που συνιστά το κεντρικό θέμα γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ταινία, καταδιώκει την Κλώντια , αφού κυριεύεται διαρκώς από τον φόβο ότι ο σύντροφός της σύντομα θα την εγκαταλείψει. Πασχίζοντας να βρει τρόπους να ξεπεράσει αυτό το αναπόδραστο συναίσθημα, βρίσκει παρηγοριά σε άλλους άνδρες ώσπου κάποια στιγμή γνωρίζει έναν αρχιτέκτονα, του οποίου την προσφορά η ίδια δε μπορεί να αρνηθεί.

Οι ρόλοι διαρκώς αλλάζουν σε αυτό το πόνημα του Φιλίπ Γκαρέλ, που φαίνεται να κάνει εδώ μια πολύ προσωπική ταινία αντλώντας έμπνευση μέσα από την ίδια του την οικογένεια. Εκτός του ότι αγαπημένος του πρωταγωνιστής τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί ο γιος του Λουί Γκαρέλ, εδώ εμφανίζεται και η μικρή του κόρη Έσθερ Γκαρέλ, υποδυόμενη μάλιστα και στην ταινία την αδελφή του πρωταγωνιστή, ενώ ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει παραδεχθεί ότι η ταινία στάθηκε μια αφορμή για να εξιστορήσει τα γεγονότα στην ζωή του πατέρα του, του γνωστού γάλλου ηθοποιού Μορίς Γκαρέλ, όταν εκείνος ήταν 30 χρόνων.

Γυρισμένη εξ’ ολοκλήρου σε ασπρόμαυρο φιλμ, θυμίζοντάς μας κάτι από το νέο κύμα(nouvellevague)της δεκαετίας του ’60 τόσο ως προς την αισθητική, όσο και ως προς το περιεχόμενό της, η ταινία αυτή αποτελεί μια αυθεντική γαλλική ταινία, όπου τονίζεται αυτό το μοναδικό προτέρημα των Γάλλων : να συνδυάζουν στις ταινίες τους το δράμα και τα ανυπέρβλητα συναισθήματα μιας ερωτικής ιστορίας με γεγονότα απλά και συνηθισμένα, βγαλμένα από την πεζή καθημερινότητα . Τα οποία «δένουν» απόλυτα με τις  υπερβατικές συμπεριφορές των ηρώων, οφειλόμενες στην τραγικότητα που τούς εμπνέει η ζήλεια και ο έρωτας, καθώς κορυφώνεται η υπόθεση.

Τα πρόσωπα λοιπόν εναλλάσσονται στους ρόλους του θύτη και του θύματος. Αρχικά θυματοποιείται η σύζυγος του πρωταγωνιστή, που εγκαταλείπεται και καταλαμβάνεται από ζήλεια για το νέο αντικείμενο του πόθου του μέχρι πρότινος άντρα της και στη συνέχεια από απελπισία για την χαμένη αγάπη. Έπειτα, έχουμε την θυματοποίηση της Κλώντια που καταδιώκεται από συναισθήματα ζήλειας και φοβίες για το τέλος του πάθους και του έρωτά της για τον Λουί, και τέλος την θυματοποίηση του ίδιου του Λουί που καταφεύγει σε τραγικές λύσεις ώστε να απαλύνει τον πόνο του. Χρησιμοποιώντας ως παλέτα συναισθημάτων τα όμορφα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του, ο Γκαρέλ παραδίδει μια αυτοβιογραφική ταινία για την παραμορφωτική και καταστρεπτική δύναμη της ζήλειας που υφίσταται ως αναγκαίο επακόλουθο ενός μεγάλου έρωτα, αλλά και για την εφήμερη και ευμετάβλητη φύση του έρωτα.

Φωτεινή Στεργίου