D.W. Griffith

Biography

(1875 - 1948) Ο David Wark Griffith θεωρείται ο πατέρας του κινηματογράφου. Είναι αυτός που θεμελίωσε την οργανωμένη παραγωγή μιας ταινίας. Εφηύρε και ανέπτυξε το γκρο πλαν, το φοντί, το σβήσιμο, το παράλληλο μοντάζ, αλλά και τη αφήγηση, τεχνικές που έφεραν την επανάσταση στη χρήση του κινηματογράφου ως αφηγηματικού μέσου. Γεννήθηκε το 1875 σε μια μικρή αγροτική περιοχή του Κεντάκι από πατέρα συνταγματάρχη του Αμερικανικού Στρατού και είχε άλλα έξι αδέρφια. Το 1890 η οικογένεια Griffith μετακόμισε στο Λούισβιλ, όπου ο David άσκησε πολλά επαγγέλματα, μέχρι που εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο, καλλιεργώντας έτσι το καλλιτεχνικό του ταλέντο. Αργότερα εργάστηκε ως βοηθός σε μια κινηματογραφική εταιρεία, σε μια εποχή όπου ο κινηματογράφος βρίσκονταν ακόμη σε πρωτόγονο στάδιο. Το 1908 γυρίζει την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, με τίτλο "Οι περιπέτειες της Ντόλι", όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η σύζυγός του, Linda Arvidson. Μέχρι και το 1914, ο Griffith γύριζε ασταμάτητα ταινίες των 15 λεπτών. Μέσα σε 7 χρόνια γύρισε συνολικά 485 ταινίες μικρού μήκους. Ταινία-σταθμός της καριέρας του υπήρξε "Η γέννηση ενός έθνους" (1915). Η πρώτη τρίωρη υπερπαραγωγή που καταπιάνεται με τον Εμφύλιο Πόλεμο και με τα "κατορθώματα" της ρατσιστικής οργάνωσης της Κου Κλουξ Κλαν. Για αυτή την ταινία ο Griffith κατηγορήθηκε ως ρατσιστής γιατί παρουσιάζει τους μαύρους ως κακούς, που βιάζουν λευκές γυναίκες και λεηλατούν σπίτια λευκών οικογενειών. Εκτός αυτού, στην ταινία του δεν ήθελε να να προσλάβει νέγρους ηθοποιούς και προτίμησε να βάψει λευκούς ηθοποιούς με μαύρη μπογιά για να παίξουν τους αντίστοιχους ρόλους των κακών. Παρ' όλες τις κατηγορίες η ταινία σημείωσε τεράστια εισπρακτική επιτυχία για τα δεδομένα της εποχής. Ο Griffith από τη μεριά του, θέλοντας να διαψεύσει τις φήμες περί ρατσισμού εναντίον του, θα γυρίσει την επόμενη κιόλας χρονιά ακόμη ένα αριστούργημα με τίτλο "Μισαλλοδοξία" (1916). Μία σπονδυλωτή υπερπαραγωγή τεσσάρων ιστοριών, που όμως δεν είχε ανάλογη επιτυχία στους κινηματογράφους. Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι τα μελοδράματα "Hearts of the world" (1918), "Σπασμένο κρίνο" (1919), "Αγάπη στη θύελλα" (1920) και "Οι δύο ορφανές" (1921). Σε όλες του σχεδόν τις ταινίες είχε ως μόνιμη πρωταγωνίστρια την Lilian Gish, που πολύ σύντομα αναγνωρίστηκε ως η απόλυτη σταρ του βωβού κινηματογράφου. Δυστυχώς, οι επόμενες ταινίες που γύρισε δεν είχαν τόσο μεγάλη απήχηση. Στη δεκαετία του 1930, που ο ομιλών κινηματογράφος αρχίζει να καθιερώνεται, ο Griffith γυρίζει δύο ενδιαφέρουσες ταινίες, τον "Αβραάμ Λίνκολν" (1930) και "The struggle" (1931). Με αυτές τις δύο ταινίες, η καριέρα του άρχισε να παίρνει τον κατήφορο, ώσπου τερματίστηκε οριστικά λόγω του αλκοολισμού του. Πέρασε τις τελευταίες δύο δεκαετίες τη ζωής του σχεδόν απομονωμένος, βυθισμένος στο αλκοόλ, απ’ όπου ξέφευγε μόνο για να διορθώσει το σενάριο κάποιου άλλου ή να δεχθεί ένα αναμνηστικό βραβείο για την προσφορά του στον κινηματογράφο. Πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία στις 23 Ιουλίου 1948. Παρ' όλα αυτά όμως θα μείνει αλησμόνητος για την δημιουργική του περίοδο, όπου εφηύρε πράγματι τη γλώσσα του κινηματογράφου.