Alfred Hitchcock

Biography

(1899 - 1980) Ο Alfred Hitchcock είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του κινηματογράφου. Το όνομά του είναι συνώνυμο του σασπένς. Εισήγαγε νέες τεχνικές στο χώρο του θεάματος, οι οποίες αργότερα επηρέασαν και αντιγράφτηκαν ποικιλοτρόπως από πολλούς μεταγενέστερους δημιουργούς. Ένα άλλο γεγονός στις ταινίες του είναι ότι ο ίδιος κάνει σύντομα περάσματα ως κομπάρσος σε όλες του σχεδόν τις ταινίες. Κατά καιρούς, του δόθηκαν πολλά προσωνύμια και χαρακτηρισμοί όπως "ο βασιλιάς των θρίλερ" ή "ο μαιτρ" κλπ, αφού χωρίς υπερβολή, οι περισσότερες ταινίες του αγγίζουν την τελειότητα κι έχουν αγαπηθεί από γενιές και γενιές. Ο Alfred Hitchcock γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Λονδίνου το 1899. Αρχικά σπούδασε μηχανική, ηλεκτρολογία, ακουστική και ναυπηγική. Εργάστηκε σε μία τηλεγραφική εταιρεία, κι αργότερα παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Το 1920 εργάστηκε στο αγγλικό παράρτημα της Paramount pictures ως σχεδιαστής τίτλων αρχής σε ταινίες. Το 1922 γυρίζει την πρώτη του ταινία με τίτλο "Ο αριθμός 13", ενώ το 1929 γυρίζει την πρώτη Βρετανική ομιλούσα ταινία με τίτλο "Σκότωσα για την τιμή μου". Στη δεκαετία του 1930 ακολούθησε μια επιτυχημένη καλλιτεχνική πορεία κυρίως με ταινίες κατασκοπείας και αστυνομικά θρίλερ. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι "Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά" (1934) μια ταινία που θα την διασκευάσει ξανά το 1956, τα "39 σκαλοπάτια" (1935), "Σαμποτάζ" (1936), "Η κυρία εξαφανίζεται" (1938) κ.α. Με το που ξεσπάει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Hitchcock εγκαταλείπει μαζί με την οικογένειά του, τη Μεγάλη Βρετανία και συνεχίζει τη λαμπρή σκηνοθετική του καριέρα στην Αμερική. Εκεί θα έχει την πρώτη του συνεργασία με τον παραγωγό του "Όσα παίρνει ο άνεμος" David O Selznick και μαζί θα γυρίσουν την ταινία "Ρεβέκκα" (1940), η οποία θα κερδίσει 2 βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας. Ωστόσο, το βραβείο δεν θα το παραλάβει ο Hitchcock, αλλά θα περάσει στα χέρια του παραγωγού. Με την "Ρεβέκκα" λήγει ουσιαστικά η "βρετανική περίοδος" και ξεκινάει η "αμερικανική περίοδος Hitchcock". Στη δεκαετία του 1940, μας έχει προσφέρει κι άλλες αξιόλογες ταινίες θρίλερ, όπως για παράδειγμα το "Υποψίες" (1941), "Σαμποτέρ" (1942), "Το χέρι που σκοτώνει" (1943), όπου ο ίδιος ο Hitchcock υποστηρίζει ότι αυτή είναι η καλύτερή του ταινία, το "Νύχτα αγωνίας" (1945), "Νοτόριους" (1946) και η "Θηλιά" (1948) που είναι η πρώτη του έγχρωμη ταινία. Η δεκαετία μεταξύ 1954 έως 1964 χαρακτηρίστηκε ως "Η Χρυσή περίοδος Hitchcock", διότι μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια κατάφερε και γύρισε τις καλύτερες ταινίες όχι μόνο της καριέρας του, αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα. Πολλές μάλιστα από αυτές αναγνωρίστηκαν ως αριστουργήματα! Ας δούμε ποιες είναι: "Σιωπηλός μάρτυς" (1954), "Τηλεφωνήστε ασφάλεια αμέσου δράσεως" (1954), "Ποιος σκότωσε το Χάρι" (1955), "Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά" (1956), "Δεκατρία εγκλήματα ζητούν ένοχο" (1956), "Ο δεσμώτης του ιλίγγου" (1958) που για πολλούς θεωρείται η καλύτερή του, το "Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων" (1959) που γνώρισε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, το θρυλικό "Ψυχώ" (1960), με το οποίο κατάφερε και σόκαρε τους θεατές όλου του κόσμου, "Τα πουλιά" (1963), όπου ο ίδιος ο Hitchcock δήλωσε ότι αυτή την ταινία θεωρεί ως την πιο τρομακτική του και τέλος η "Μάρνι" (1964). Με το που λήγει η "Χρυσή περίοδος Hitchcock", η καριέρα του κορυφαίου αυτού δημιουργού έχει φτάσει πλέον σε ένα στάδιο παρακμής και οι ταινίες κατασκοπείας που γυρίζει από εδώ και στο εξής γίνονται όλο και πιο μέτριες. Το 1972 ο Hitchcock αποφασίζει να επιστρέψει πίσω στα πάτρια εδάφη, τη Μεγάλη Βρετανία και να γυρίσει εκεί ένα ακόμα ενδιαφέρον θρίλερ με τίτλο "Φρενίτις". Σε αυτή την ταινία, ο Hitchcock χρησιμοποιεί για πρώτη φορά γυμνό, κάτι που βλέπουμε πεταχτά σε μία μονάχα σκηνή. Το 1976 γυρίζει στις ΗΠΑ την τελευταία του ταινία με τίτλο "Οικογενειακή συνωμοσία", ενώ από το 1977 μέχρι το θάνατό του δούλευε πάνω σε μία ακόμη ταινία με τίτλο "The short night", την οποία δεν κατάφερε να ολοκληρώσει. Το 1979 τιμάται από την Ακαδημία κινηματογράφου με ειδικό βραβείο για τη συνολική του προσφορά στο χώρο της 7ης τέχνης. Ο Alfred Hitchcock πεθαίνει στις 29 Απριλίου 1980, αφήνοντας μας ως παρακαταθήκη μία πλούσια συλλογή υπέροχων ταινιών για να απολαύσουν οι επόμενες γενιές. Αλήθεια, πως θα ήταν ο κινηματογράφος χωρίς αυτόν;