Εκδίκηση με στυλ – Going in Style (2017)

Σύνοψη

Οι Γουίλι, Τζο και Αλ αποφασίζουν να πάνε κόντρα στα στερεότυπα της συνταξιοδότησης και να ξεστρατίσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, όταν τα χρήματα των συντάξεων τους θα χαθούν, απόρροια εταιρικής κακοδιαχείρισης. Απελπισμένοι να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, οι τρεις φίλοι θα ριψοκινδυνέψουν τα πάντα, προκειμένου να απαντήσουν µε το ίδιο νόμισμα στην τράπεζα που έφαγε τα χρήματα τους.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

O άγνωστος σκηνοθέτης Zach Braff (ίσως να τον ξέρετε σαν ηθοποιό από το «Oz Great & Powerful» του 2013), δοκιμάζει την τύχη του με ένα remake της ταινίας του Martin Brest του 1979 και ένα cast συνταξιούχων, οι οποίοι όμως μόνο απαρατήρητοι μπορούν να περάσουν.

Οι Joe (Michael Caine), Willie (Morgan Freeman) και Albert (Alan Arkin), είναι τρεις πολύ καλοί φίλοι, για τους οποίους ξαφνικά ο κόσμος γυρίζει ανάποδα και παίρνουν την απόφαση να γίνουν παράνομοι για πρώτη φορά στη ζωή τους, μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση. Έτσι για να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ληστεύουν μια τράπεζα η οποία τους έφαγε τα λεφτά της σύνταξής τους. Το contrast ανάμεσα στην ανάλαφρη και μοντέρνα σκηνοθεσία του Zach Braff και των τριών γηραιών πρωταγωνιστών του, δένει πολύ καλά και οι κωμικοτραγικές καταστάσεις της ταινίας βοηθούν αρκετά στο να μην μας κουράσει στην 1.5 περίπου ώρα διάρκειάς της. Σαφώς και η προσοχή μας επικεντρώνεται κυρίως σε Caine, Freeman και Arkin, μιας και είναι τα πιο δυνατά ονόματα (και χαρτιά) της ταινίας και η επιβλητικότητά τους υπερισχύει του σεναρίου και λοιπών στοιχείων της ταινίας, ενώ υπάρχουν κάποιες σκηνές που είναι τόσο extreme για την ηλικία τους που αναρωτιέσαι αν τις έκαναν οι ίδιοι οι ηθοποιοί ή κάποιοι κασκαντέρ.

Όλο αυτό βγάζει αρκετό χιούμορ, μιας και εκεί βασίζεται η συγκεκριμένη ταινία και μέσα από το χιούμορ και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις, βγαίνουν αβίαστα συγκινητικές στιγμές που συμπληρώνουν πολύ όμορφα μια ασυνήθιστα ευχάριστη ταινία, η οποία δεν ξεχνάει και τους συμπληρωματικούς της χαρακτήρες, οι οποίοι μόνο απαρατήρητοι μπορούν να περάσουν. O Matt Dillon στο ρόλο του ημι-χαζού μπάτσου, ο Christopher Lloyd ως ο μακρινός φίλος με άνοια που κάνει σχεδόν ότι του κατέβει στο κεφάλι και πολλοί άλλοι που δίνοθυν σεβαστές ερμηνείες στους μικρούς ρόλους που τους έχουν ανατεθεί. Φυσικά κάθε βλέμμα του Michael Caine είναι μοναδικό, κάθε ατάκα δια στόματος Morgan Freeman τραβάει την προσοχή και κάθε γκάφα του πιο περίεργου απ’τους τρεις, Alan Arkin δίνει ξεχωριστή χροιά στην ταινία.

Όταν κάνεις ένα remake μιας αξιοσημείωτης ταινίας, την οποία σέβεσαι απ’την κορφή ως τα νύχια και παράλληλα έχεις συμμετοχές από τόσο επιβλητικούς ηθοποιούς, είναι δύσκολο να αποτύχεις. Συνεπώς η θέαση του Going In Style, σου αφήνει κυρίως θετικές εντυπώσεις και ότι είδες κάτι ευχάριστο χωρίς να χάσεις τον χρόνο σου με παππούδες πρωταγωνιστές και βαρετό σενάριο.

Βαθμολογία: 3/5

Ηλίας Μιχαηλάκης